Onun başı bağlı kolunda bir sepet

Geçip giderdi çarşıdan gözlerinde sebep

Öyle gerçekti ki sokaktan o geçtiği vakit

Kalbi yok taşır gövdesinde şüpheli bir paket (oooh)

Benim önümde birkaç dize

Onun evinde bir gudubet var (oooh)

Tıpkı bembeyaz bir yarı tanrı

Dönüp bakarken yere düştüğüm

Dilimde bir ay şarkısı saat on beş otuz

Sen arnavut taşlar üstündesin okus pokus

O gece demlenir kimin koynunda e pes be

Kanar koynunda bir karanfil pis bir nefesle

Herkes ona bakardı sanki çizmiş onu monet

Susardı dudaklarımda shakespeare’den bir sone

Ağzında çıkan her ifade renk ve dua

Bir kısa öykü anlamdan kurtulan merhaba

Kaldım lal ha, yüzündeki fal

Beni say ha, gece gibi sar

Bir masal ha, günlerden pazar

Yıldız kaysa, beni gelip alsa, ha

Olsam bir şövalye, sepetinde molière

Ve göğsündeki ay taşından kolye

Nefes alıp verdikçe yaklaşır yıldızlara

Bakıp su falına düşünür

Uzaktan bir gemi alıp götürür bütün o gündüz düşünü

Yüzünün plastik biçimi bir reform mu?

Tıpkı müjdeler gibi yeni bir estetik formu

Yüzü güne dönük ama sırtında gece

Bazı başka dilden konuşur bilmem ki nece

Ağlar onun yüzü hem yas hem edalı

Dokunmazdı çiçeklere bile sanki vebalı

Ve bir gün konuverdi ayaklarına bir serçe

Düştü evrenle yüzünün arasına bir perçem

Düş ormanının içinde yakınsak bir mercek

Onca yalanın içinde şişiverdi gerçek (oooh)

Kaldırsa bir başını yıldızlara uzansa değer (oooh)

Tırnakları neşe kaplı fakat dargınmış meğer

Yavaş sesle soyunurdu eski liman üstünde

Ve hep aya dönerdi evdekine küstüğünde

Benim gövdemdeki peki ateş mi logos mu?

Eteklerini kaldıran poyraz mı lodos mu?

Fakat o gece bana döndü yüzü aya değil

Dedi ki başımın üstündeki yıldızları say hadi

Ve yıldızlar çırılçıplak karşımda

Artık bir gömlek bile satmazlar bana çarşıda

Kaldım lal ha, yüzündeki fal

Beni say ha, gece gibi sar

Bir masal ha, günlerden pazar

Yıldız kaysa, yeni gelip alsa

Olsam bir şövalye, sepetinde molière

Ve göğsündeki ay taşından kolye

Nefes alıp verdikçe yaklaşır yıldızlara