ฉันเองต้องถูก ญาติเธอกีดกัน
เพราะตัวฉันมัน พิการอย่างนี้
ไปรบกลับมา แขนขาไม่ดี
เพราะเป็นหน้าที่ ชาติชายอย่างฉัน
แล้วเธอต้องกลับ พบความอับอาย
ฉันมีร่างกาย ไม่เหมือนก่อนนั้น
เธอเหมือนนางฟ้า สวยผ่องพรรณ
เป็นนางพยาบาล ที่งามทั้งกายและใจ
ฉีดยาให้ฉัน ตายไปเถิดหมอ
นี่เป็นคำขอร้อง ของคนไข้
แม้เราจะเคยรักกันเพียงใด
ฉันก็คงไม่ ให้ความสุขสม
ขอเธอจงปล่อย ฉันไว้ห่างตา
เห็นเธอยิ่งพา หัวใจขื่นขม
ฉันนี้อยู่ไป เปลืองน้ำ เปลืองนม
ใจร้าวระบม เกินกว่า จะพยาบาล
ฉีดยาให้ฉัน ตายไปเถิดหมอ
นี่เป็นคำขอร้อง ของคนไข้
แม้เราจะเคย รักกันเพียงใด
ฉันก็คงไม่ ให้ความสุขสม
ขอเธอจงปล่อย ฉันไว้ห่างตา
เห็นเธอยิ่งพา หัวใจขื่นขม
ฉันนี้อยู่ไป เปลืองน้ำ เปลืองนม
ใจร้าวระบม เกินกว่าจะพยา..บาล..
