เจอะหน้าก็รู้ว่าคุณครู

เคยสอนหนูตั้งแต่อยู่ ปหนึ่ง

จากกันมาไม่เคยพบหน้าสักครั้งหนึ่ง

จนมาถึงสิบกว่าปีที่ผ่านไป

เจอะหน้าก็รู้ว่าอาจารย์

จากกันนานแต่ก็ยังจำได้

บ้านเดิมอยู่อุดรแดนไกล

พอพ่อสิ้นใจก็ย้ายไปอยู่สารคาม

ตามคุณแม่

คุณแม่ไปเรียนลำนำเพิ่น

นำเพิ่นผู้นำเพิ่น

เป็นเวลากะเนิ่นนานแล้วที่ห่างกัน

ใจหนูนั้นกะคิดว่าสิเจอครู

วาสนาของหนูจังแม่นซูหลายล้น

เจ้าภาพนี้ก็คืออาจารย์

ได้จัดงานคืองานเลี้ยงคน

งานนี้เชิญแขกทั้งตำบล

ฉลองยศตน ที่ได้ พม มา

ได้จ้างคณะหมอลำ

ครูบุญธรรม หนูจำเค้าหน้า

ได้จ้างคณะหนูมา

เลยเข้าไปหา สวัสดีคุณครู

หนูจำได้ครูสอน ปหนึ่ง

หนูจำได้ครูสอน ปหนึ่ง

จบ ปสี่ กะย้ายลาบ้านเก่าหนี

ลืมแล้วตี้ที่เว้าหยอกกับหนู

ว่าคุณครูสิไปขอ

ตั้งแต่เรียนคราวพู้น