ชายในฝัน เงาในน้ำ

เหมือนเมฆลอยอยู่ในอากาศ

ดุจความรัก ที่ไม่เอื้อมอาจ

แหวกสายธารไปใกล้ชิดเงา

เมฆบนฟ้าคอยตั้งเค้า

เปลี่ยนรูปเงาไม่ยอมหยุดนิ่ง

ใจของคนไหวกว่าทุกสิ่ง

เปรียบปอยเมฆผกผันเพียงชั่วยาม

ค่ำบางคืนไม่กล้าเมา

แต่คืนนี้เราไม่เมาไม่ได้

เพราะความรักที่พลัดพรากไป

ยากเกินใจจะตัดได้ลง

คงเป็นเพราะสวรรค์ไม่ส่ง

นรกไม่สร้าง รักจึงจางล้างใจ

เหลือแต่ตัวบาดรักท่วมกาย

หล่นจมลงในสายธารที่สิ้นหวัง

กิ่งไผ่ไหวเอน พัดไปตามกระแสลม

ในราตรีที่ขื่นขม โต้สายลมเพียงลำพัง

น้ำค้างพร่างพรู

คล้ายหยั่งรู้ความอ้างว้าง

ของราตรีที่เปราะบาง หยาดน้ำค้างต่างน้ำตา

ดอกไผ่บานพยานแห่งรัก

บานเพื่อลาจาก เจ้าจงปล่อยวาง

ความเข้มแข็งจะคอยเข้าข้าง

ความอ่อนแอจะต้องแพ้พ่าย

ดอกไผ่งามเบิกบานในใจ

ยังเฝ้าเก็บไว้เพื่อใครคนนั้น

นานเท่าใดคงไม่สำคัญ

จะคอยเติมฝันถึงวันที่ดอกไผ่บาน

กิ่งไผ่ไหวเอน พัดไปตามกระแสลม

ในราตรีที่ขื่นขม โต้สายลมเพียงลำพัง

น้ำค้างพร่างพรู

คล้ายหยั่งรู้ความอ้างว้าง

ของราตรีที่เปราะบาง หยาดน้ำค้างต่างน้ำตา

ดอกไผ่บานพยานแห่งรัก

บานเพื่อลาจาก เจ้าจงปล่อยวาง

ความเข้มแข็งจะคอยเข้าข้าง

ความอ่อนแอจะต้องแพ้พ่าย

ดอกไผ่งามเบิกบานในใจ

ยังเฝ้าเก็บไว้เพื่อใครคนนั้น

นานเท่าใดคงไม่สำคัญ

จะคอยเติมฝันถึงวันที่ดอกไผ่บาน

นานเท่าใดคงไม่สำคัญ

จะคอยเติมฝันถึงวันที่ดอกไผ่บาน