เราค่อยพบกัน

ชาติหน้าบ่ายๆ

ชาตินี้เราเจอะกันสาย

มันสายเสียแล้วพี่ยา

โอ้กุศล

ผลบุญน้องมีน้อยกว่า

คงไม่มีวาสนา

ได้พี่นั้นมาเคียงกาย

เราเหมือนคนจน

เช่นคนต้อยต่ำ

ชาตินี้มันเฝ้าแต่ช้ำ

มันช้ำระกำใจกาย

ถ้าเจอะคราวนี้

โดนอีกทีเห็นจะต้องตาย

มันช้ำเสียจนไม่วาย

ต้องตายด้วยทรมาน

ใน 100%

น้องอาจคงไม่มีหวัง

ศักดิ์ศรีพี่มีสูงจัง

สุดสอยอยู่สูงตระหง่าน

น้องเป็นกา

เฝ้าปราถนาซมซาน

พี่เป็นหงษ์เป็นห่าน

ที่โบกบินไปไกล

เราค่อยพบกัน

ชาติหน้าบ่ายๆ

ชาตินี้ไม่มีความหมาย

เราเจอะกันสายเกินไป

ถึงจะแสนรัก

ภักดีรักพี่เพียงใด

จะขอรักอยู่ไกลๆ

แอบมองได้เพียงสายตา

เราค่อยพบกัน

ชาติหน้าบ่ายๆ

ชาตินี้ไม่มีความหมาย

เราเจอะกันสายเกินไป

ถึงจะแสนรัก

ภักดีรักพี่เพียงใด

จะขอรักอยู่ไกลๆ

แอบมองได้เพียงสายตา