อก นี้ ดังเหมือนไฟแผดผลาญ
ทรวง ร้าว ราน เหนือคำกล่าวใด
ความ หวังเอย นับวัน ลอยลับไกล
จน เกินใฝ่ ฝัน ปอง
รัก เขายิ่ง ชี วิต เรา
ทน หงอยเหงาเศร้า หม่น หมอง
ตัด ใจมั่น หวัง วัน ฟ้าผ่อง
เรา ได้ครอง อยู่ คู่ กัน
ครั้น วัน ที่ คอย
เห็น รอย แสง มัน
พลัน ก็มี หนามคม มาขวางกั้น
จึง จำใจ หัน หนี หน้า ห่างไกล
ก่อน คง เคย สร้างกรรม บาปหนา
จึง ย้อน มา พรากรัก ข้า ไป
ความ ทุกข์เศร้า มิสร่าง จาง หัวใจ
นอน ร้องไห้ ทุกคืน
(นอน ร้องไห้ ทุกคืน)
ครั้น วัน ที่ คอย
เห็น รอย แสง มัน
พลัน ก็มี หนามคม มาขวางกั้น
จึง จำใจ หัน หนี หน้า ห่างไกล
ก่อน คง เคย สร้างกรรมบาปหนา
จึง ย้อน มา พรากรัก ข้า ไป
ความ ทุกข์เศร้ามิสร่าง จางหัวใจ
นอน ร้องไห้ ทุกคืน
ทุก คืนวัน ดั่งใจ
ดิ่งจม ลึกสู่
อเวจี
