มื้อนี้น้ำตาของเมียรินหลั่ง
ความฮักมาหล่มกลางวัง
บ่เห็นทางสิหวนคืนดี
เป็นแม่ฮ้างผัวป๋า
กอดลูกน้อยรอคอยสามี
ซินเฮามันพอส่ำนี้
ความผิดบ่มี
ผัวถิ่มผัวหย่า
โชควาสนาบ่มาหนุนส่ง
อ้ายเข้าไปในฝูงหงส์
ลุ่มหลงจนลืมอีกา
ก้มหน้าทำดี
ในหน้าที่ของภรรยา
ขั่นอ้ายสิถิ่มสิป๋า
เป็นหยังบ่ฆ่า
น้องถิ่มให้ตาย
ฟูมฟายน้ำตา
ก้มกอดขาดึงจ่อง
อ้ายฮอดบ่หันมามอง
น้องแทบหัวใจสลาย
ฮ้องไห้จนเมิดเสียง
บ่มีอีกแล้วความอาย
แล่นนำก้นรถอ้าย
คิดพ้อยามใด๋
มันแค้นจ่อหล่อ
เป็นหยังเด้นอ
คือใจดำแท้
ลูกลูกกะแอ่วแต่แม่
ค่ำมาอยากเห็นหน้าพ่อ
ปากกะบ่ได้
มีแต่ให้ก้มหน้าก่อส่อ
ช่างถิ่มเมียได้ลงคอ
บ่คิดเห็นบ๊อมื้อเฮาฮักกัน
ฟูมฟายน้ำตา
ก้มกอดขาดึงจ่อง
อ้ายฮอดบ่หันมามอง
น้องแทบหัวใจสลาย
ฮ้องไห้จนเมิดเสียง
บ่มีอีกแล้วความอาย
แล่นนำก้นรถอ้าย
คิดพ้อยามใด๋
มันแค้นจ่อหล่อ
เป็นหยังเด้นอ
คือใจดำแท้
ลูกลูกกะแอ่วแต่แม่
ค่ำมาอยากเห็นหน้าพ่อ
ปากกะบ่ได้
มีแต่ให้ก้มหน้าก่อส่อ
ช่างถิ่มเมียได้ลงคอ
