ฉัน..ต้องหลงอ้างว้างกลางป่า

.สุดเหลียวแลหาผู้อื่น

.ป่าเปลี่ยวเช่นนี้ไม่ชื่น

.ดึกดื่นค่ำคืนทอดถอน

.เหงา..สุดเหงาต้องทรุดลงนั่ง

.ต้องพักหยุดยั้งพลางก่อน

.เหน็ดเหนื่อย

.เมื่อยล้าแรงอ่อน

.อกสั่นรอนๆถอนใจ

.หวาดกลัว

.อกเต้นระรัวแว่วไป

.เสียงดังมาไกลๆ

.ดุจดังผีพรายเรียกฉัน

.ขอ..ภูตผีนางไม้ในป่า

.โปรดคุ้มรักษาภัยนั่น

.ยิ่งดึกยิ่งหนาวจนสั่น

.หวาดหวั่นไม่รู้ทาง

.โถ..ค่ำนี้นอนไหนกันเล่า

.ยิ่งคิดยิ่งเหงาไม่สร่าง

.ยิ่งดึกยิ่งนึกต่างๆ

.หยุดหว่างกลางทางอยู่นาน

.หนุน..ท่อนไม้

.แทนหมอนนอนป่า

อาศัยเขตฟ้าแทนบ้าน

.กิ่งโศกแทนมุ้งและม่าน

.อุตส่าห์กัดฟันแข็งใจ

.ไหว้..วอน

.ลูกมาขอนอนกลางไพร

.เช้าขึ้นลูกจะไป

.โปรดจงคุ้มภัยเถิดหนา

.เสียง..หริ่งร้องแซ่ซ้องสนั่น

.ส่งเสียงกระชั้นลั่นป่า

.เปรียบหนึ่งเพลงซึ้งวิญญา

.กล่อมป่าคราฉัน..นอน