บนเส้นทาง

ของคนพเนจร

เร่ร่อนไปไร้จุดหมาย

เป็นคนไร้รัง

รอนแรมเรื่อยไป

ฉันมีหัวใจที่เปลี่ยวเหงา

มีดวงตะวัน

แสงจันทร์ส่องทาง

มันช่างอ้างว้าง

ในคืนเหน็บหนาว

ฉันนอนหลับฝัน

ใต้มวลหมู่ดาว

เก็บความปวดร้าว

ลึกในหัวใจ

มีชีวิต

บนเส้นทางสายเปลี่ยว

มีเราผู้เดียว

ไร้เพื่อนปลอบใจ

อยู่บนเส้นทาง

ที่ยังใฝ่หายาวไกล

ค้นหาจุดหมาย

ที่ใจใฝ่ฝัน

บนสายทาง

ทอดยาวสุดตา

ตรงเส้นขอบฟ้า

ยังไกลเกินฝัน

ถึงไกลสุดไกล

หัวใจจะฝ่าฟัน

เพื่อมีวันนั้น

ของคนพเนจร

มีชีวิต

บนเส้นทางสายเปลี่ยว

มีเราผู้เดียว

ไร้เพื่อนปลอบใจ

อยู่บนเส้นทาง

ที่ยังใฝ่หายาวไกล

ค้นหาจุดหมาย

ที่ใจใฝ่ฝัน