คืนราตรีที่แสนมืดมิดอนธการ
แม้มีแสงจันทร์
แต่น้ำกลบตาจนไม่เห็นทาง
แม้ใจยังเต้น
แต่กลับรู้สึกว่าแหลกลาญ
แม้นาฬิกายังเดินแต่เหมือน
ความทุกข์ทรมานอยู่ตลอดกาล
แต่ในเวลาไม่นานเมื่อถึงเวลา
ณ ที่ตรงขอบฟ้า
พระอาทิตย์
ยังขึ้นเหมือนเดิมเปล่งแสง
ไม่มีสักวันที่จะมาทำงานช้า
รถของพระอาทิตย์ที่เอาคุณธรรม
7 ข้อมาแทนแรงม้ายังวิ่งทำงาน
ยังเร่งทะยาน
อย่างไม่เคยคิดเหนื่อยล้า
เมื่อฉันเห็นแดดจ้า
ฉันคิดถึงพระบารมี
ที่ส่องนำทางชาวไทย
มาตลอด 70 ปี
พ่ออยู่บนฟ้า
แต่พ่อก็รักเราอยู่ดี
เหมือนแสงแดดเช้านี้
ที่ยังอบอุ่นอยู่ทุกนาที
ก้มกราบทรงเสด็จสู่สวรรคาลัย
ก่อนจะตั้งปณิธาน
ด้วยความรักอาลัย
จะเอาคำสอนพ่อ
เป็นดังแสงนำไป
ให้ใจพ้นผ่านความมืดมิด
ในค่ำคืนยาวไกล
ยังคงมีศรัทธาในหัวใจ
ยังคงมีความหวังไม่สั่นไหว
เพราะพ่อสอนอย่ายอมแพ้
ต่อสิ่งใด
ดวงอาทิตย์ยังขึ้นและลง
ไม่เคยผิดกาล
และยังส่องแสง
เพื่อชี้ทางไม่เคยจางหายไป
เป็นดั่งคำสัญญา
จะจารึกไว้ในใจ
จะมีความดีนำทางฉันไป
จนวันตาย
พระองค์ทรงงาน
ไม่ผิดกับแสงสุริยา
ส่องให้เห็นความพอ
เพียงบนมัชฌิมาปฏิปทา
ส่องนำทุกชั้นชน
ไม่เลือกวรรณะและศักดินา
ส่องพระทั่วทั้งองค์
ให้เราปิดทองหลังองค์พระปฏิมา
คือพระขัตติยา
ผู้ทรงงานหนักดังทินกร
ให้ความอบอุ่นแผ่แสงไพศาล
ในใจเหน็บหนาวของราษฎร
ให้เห็นทิศทางแล้วใช้ความเพียร
แหวกว่ายด้วยใจไม่สั่นไม่คลอน
เหมือนพระมหาชนก
ผู้ว่ายอรรณพสู่ฝั่งมิถิลานคร
แผดความร้อน
ให้เราสังเคราะห์แสง
จนเรามีอยู่มีกิน
ทุกปากท้องล้านแสน
ในวันที่ผืนดิน
แห้งแล้งแตกระแหง
พระองค์ยังเสก
ให้เมฆกลั่นตัวเป็นฝน
หล่นมาจนเย็นชุ่มหัวชุ่มแขน
ในยามที่แหงนมองฟ้า
แล้วมองไม่เห็นอาทิตย์
เพราะเมฆบัง
ลูกรู้ว่าหลังเมฆนั้น
พ่อมองลูกอยู่ทุกเชื่อวัน
ลูกเชื่อว่าพ่อบอกลูก
เหมือนแสงจากดวงตะวัน
ว่ามีรุ่งเช้ารอเราเสมอ
ลูกจะเก็บแสงนี้ไปเป็นพลัง
ยังคงมีศรัทธาในหัวใจ
ยังคงมีความหวังไม่สั่นไหว
เพราะพ่อสอน
อย่ายอมแพ้ต่อสิ่งใด
ดวงอาทิตย์ยังขึ้นและลง
ไม่เคยผิดกาล
และยังส่องแสง
เพื่อชี้ทางไม่เคยจางหายไป
เป็นดั่งคำสัญญา
จะจารึกไว้ในใจ
จะมีความดีนำทาง
ฉันไป จนวันตาย
ไม่แปรเปลี่ยนไม่ไหวสั่น
ไม่เกลียดชังไม่หวั่นไหว
จะเป็นดังแสงตะวัน
ที่สาดไม่ขาดหายไป
ไม่แปรเปลี่ยนไม่ไหวสั่น
ไม่เกลียดชังไม่หวั่นไหว
จะเป็นดังแสงตะวัน
ที่สาดไม่ขาดหายไป
ดวงอาทิตย์
ยังขึ้นและลงไม่เคยผิดกาล
และยังส่องแสง
เพื่อชี้ทางไม่เคยจางหายไป
เป็นดั่งคำสัญญา
จะจารึกไว้ในใจ
จะมีความดีนำทาง
ฉันไป จนวันตาย
ไม่แปรเปลี่ยนไม่ไหวสั่น
ไม่เกลียดชังไม่หวั่นไหว
จะเป็นดังแสงตะวัน
ที่สาดไม่ขาดหายไป
ไม่แปรเปลี่ยนไม่ไหวสั่น
ไม่เกลียดชังไม่หวั่นไหว
จะเป็นดังแสงตะวัน
ที่สาดไม่ขาดหายไป
ไม่แปรเปลี่ยนไม่ไหวสั่น
ไม่เกลียดชังไม่หวั่นไหว
จะเป็นดังแสงตะวัน
ที่สาดไม่ขาดหายไป
ไม่แปรเปลี่ยนไม่ไหวสั่น
ไม่เกลียดชังไม่หวั่นไหว
จะเป็นดังแสงตะวัน
ที่สาดไม่ขาดหายไป
ไม่แปรเปลี่ยนไม่ไหวสั่น
ไม่เกลียดชังไม่หวั่นไหว
จะเป็นดังแสงตะวัน
ที่สาดไม่ขาดหายไป
