เปรียบ

เธอเพชรงามน้ำหนึ่ง

หวาน

ปานน้ำผึ้งเดือนห้า

หยาดเพชรเกล็ดแก้ว

แววฟ้า

ร่วงมา

จากฟ้า

หรือไร

หยาด

มาแล้วอย่าช้ำโศก

ปล่อย

คนทั้งโลกร้องให้

หยาดเพชรหยาดโลม

ผ่องใส

นั้นอยู่ไกล

เกินผูกพัน

แม้

ยามเพชรหยาดจากฟ้า

ร่วงลงมา

ฟ้าคงไหวหวั่น

ดวงดาวก็พลอยเศร้า

โศกศัลย์

มิอาจกลั้น

น้ำตา

อาลัย

เอื้อม

มือคว้าหยาดเพชรแก้ว

เผลอ

รักแล้วจึงฝันใฝ่

หยาดเพชร

หยาดละออง

ผ่องใส

แม้นอยู่ใน

ความมืดมน

แม้

ยามเพชรหยาดจากฟ้า

ร่วงลงมา

ฟ้าคงไหวหวั่น

ดวงดาวก็พลอยเศร้า

โศกศัลย์

มิอาจกลั้น

น้ำตา

อาลัย

เอื้อม

มือคว้าหยาดเพชรแก้ว

เผลอ

รักแล้วจึงฝันใฝ่

หยาดเพชร

หยาดละออง

ผ่องใส

แม้นอยู่ใน

ความมืดมน