พี่เป็นชาวดิน

ดวงใจถวิลชาวฟ้า

เมื่อไหร่เล่าหนา

จะโน้มกิ่งมาให้พี่

เจ้าเป็นดอกฟ้า

มีค่ามีศักดิ์ศรี

ส่วนตัวพี่นี้

เป็นการาคามันต่ำ

พี่เป็นคนจน

ทุกคนเขาก็หยามหมื่น

ที่อยู่ที่กิน

ของพี่ก็คือสลัม

พี่จนยากไร้

จนใจอยู่กับน้ำคำ

สิ้นคนอุปถัมภ์

เพราะต่ำพี่จึงจำทน

ยามนอน

ถอนใจเหลือข่ม

สุดจะขื่นขม

ร้อนใจเหมือนดังไฟลน

ด้วยปองดอกฟ้า

มีค่ายิ่งล้น

จะมีสักหน

บ้างไหมจะหล่นให้ชม

พี่เป็นชาวดิน

รักแม่ยุพินเนื้ออุ่น

พี่จะสร้างบุญ

อันใดถึงจะได้สม

ด้วยปองดอกฟ้า

อุรามีแต่ขื่นขม

ตราบจนสิ้นลม

รักพี่จะสมบ้างไหม

ยามนอน

ถอนใจเหลือข่ม

สุดจะขื่นขม

ร้อนใจเหมือนดังไฟลน

ด้วยปองดอกฟ้า

มีค่ายิ่งล้น

จะมีสักหน

บ้างไหมจะหล่นให้ชม

พี่เป็นชาวดิน

รักแม่ยุพินเนื้ออุ่น

พี่จะสร้างบุญ

อันใดถึงจะได้สม

ด้วยปองดอกฟ้า

อุรามีแต่ขื่นขม

ตราบจนสิ้นลม

รักพี่จะสมบ้างไหม