เรามันคนชาวนา อยู่กับควาย

เรามันคนจนจน ทนเดียวดาย

จะหน้าหนาวหน้าร้อน นอนหนาว

ขาดสาวนอนอยู่ คู่หมาย

แน่แล้วตัวเรา คงหนาวตาย

ไร้สายคู่กาย แนบอุรา

ก็ชาวนาหน้าดำ กำด้ามเคียว

ใครจะมาแลเหลียวให้เกี้ยวพา

สู้ทนอาภัพ จับคันไถ

ผิวกายดำคล้ำ ตามประสา

ตากฝนตากลมตรมอุรา

มีไอ้ทุยเล็มหญ้าอยู่ริมธาร

ฟังเสียงพิณเสียงแคนแดนบ้านเรา

เสียงขลุ่ยเกี้ยวสาว ดังกังวาล

เสียงแอ่วแว่วดังฟังไพเราะ

เสียงเสนาะหมู่เฮา ชาวอีสาน

ไม่เคยหลงแสงสี ที่โอฬาร

ภัตตาคารไม่เข้า เราคนจน..

ขี่หลังควายครวญเพลงแทนเก๋งงาม

ใครจะเกลียด เหยียดหยามเราก็คน

ใครว่ากินข้าวเหนียวเสี่ยวหนักหนา

ใครจะว่าจะด่าเราไม่สน

ขอเพียงน้องสงสาร พี่สักคน

อย่าคิดชังคนจน กันนักเลย

กลัวนารีหลงชาย ที่ร่ำรวย

อันนารีรูปสวย กลัวชวดเชย

เธอใฝ่ฝันนั่งรถ เงินเป็นล้าน

คนจนเดินผ่าน ทำเฉย

ไร้รถเก๋งเงินถัง อย่าหวังเชย

แม้นเพียงเอื้อนเอ่ย คงน่าอาย

เรามันคนจนจริง ปองหญิงงาม

เลยโดนคน เหยียดหยามอยู่ร่ำไป

คนรวยรวยเศรษฐี มีเงินถม

เรามันจนทนข่ม น้ำตาไหล

นั่งรถเก๋งศักดิ์ศรี เกินขี่ควาย

สาวใดจะใฝ่ มาคู่กา..