เคว้งคว้างกลางหมู่ดาว ยิ่งหาก็ยิ่งเหงา
เคยคิดว่าฟ้าจะไม่มองเรา
เคยคิดว่าเพื่อนของฉันคือเงา
และแล้วเธอเข้ามา เหมือนพบแล้วคนที่หา
ราวเสกคาถาที่ทำคนธรรมดา
เจอกับฝันที่กลายเป็นจริงขึ้นมา
ขอบคุณวันนั้นที่ให้เราได้เจอกัน
ขอบคุณวันนี้ที่ให้ฉันได้มีเธอ
กับชีวิตนี้ที่เริ่มนับหนึ่ง
ตลอดไปจนถึงกาลนาน
ได้พบได้มารักกัน ใกล้ชิดกัน
ก็คล้ายดั่งเหมือนฝันในทุก ๆ วัน
ฝากเธอเอาไว้ทั้งหัวใจ
อยากขอให้จากนี้ไป
ช่วยรักและดูแลมันได้ไหม
ก็หัวใจของฉันนั้นจะอยู่เพื่อเป็นของเธอ
เป็นต้นไม้คอยให้ร่มเงา
เป็นลมเย็นพัดเบา ๆ
เป็นแสงให้คืนที่ไม่มีดาว
เอารักมาแทนความว่างเปล่า
ขอบคุณวันนั้นที่ให้เราได้เจอกัน
ขอบคุณวันนี้ที่ให้ฉันได้มีเธอ
กับชีวิตนี้ที่เริ่มนับหนึ่ง
ตลอดไปจนถึงกาลนาน
ได้พบได้มารักกัน ใกล้ชิดกัน
ก็คล้ายดั่งเหมือนฝันในทุก ๆ วัน
ฝากเธอเอาไว้ทั้งหัวใจ
อยากขอให้จากนี้ไป
ช่วยรักและดูแลมันได้ไหม
ก็หัวใจของฉันนั้นจะอยู่แค่เพียงที่เธอ
ไม่เจอเธอคงไม่รู้ชีวิตที่ได้รัก
และถูกรักมันจะดีขนาดนี้
กับชีวิตนี้ที่เริ่มนับหนึ่ง
ตลอดไปจนถึงกาลนาน
ได้พบได้มารักกัน ใกล้ชิดกัน
ก็คล้ายดั่งเหมือนฝันในทุก ๆ วัน
ฝากเธอเอาไว้ทั้งหัวใจ
อยากขอให้จากนี้ไป
ช่วยรักและดูแลมันได้ไหม
ก็หัวใจของฉันนั้นจะอยู่เพื่อเป็นของเธอ
เพื่อเป็นของเธอ
