หายนะหัวใจ

ฟ้าผ่าแล้ง

สิ้นแสงจันทร์

อาทิตย์หัน ลาโลกไป

คือจั่งอ้าย

ในตอนนี้

ที่บ่มีเจ้า

ฮู้จักเหงา

ฮู้จักเศร้า

ฮู้จักแต่เมาบ่เคยสร่าง

แต่บ่จัก

วิธีหย่างออกจาก

หายนะ หัวใจ

หัน ไปทางได๋

กะเจ็บ มันอักเสบ

เรื้อรังคักแหน่

หาป่องออกจักทาง

จะมีแต่แพ้

คนแพ้

มันเจ็บบ่เซา

ทางที่บ่มีเจ้า

มันเหงาเกินไป

สิไปต่อจังได๋

มันมืดมนทุกอย่าง

สูดไอฮัก

กลิ่นหอมจางๆ

ระยะสุดท้าย

และในอีกไม่ช้า

คงมีคนตายจมน้ำตา

นั่งฮ้องไห้ปานว่า

คนกำลังสิขาดใจ

มันเบิ่ดเรี่ยวแรง

บ่อยากหายใจ

สิอยู่ต่อ

โฮ ฮือ ฮือ โฮ

ฟ้าผ่าแล้ง

แสงจันทร์เศร้า

อาทิตย์เหงา

เมื่อเจ้าบ่มี

ต่อแต่นี้ สิอยู่จังได๋

ถามใจเจ้าของ

ชีวิตอ้าย

มีแต่เจ้า

ฮักแต่เจ้า

ฮักเจ้าเบิ่ดใจ

คือจั่งถืกสวิตช์

ที่ยื้อชีวิต

ตอนเจ้าไปฮักคนอื่น

หัน ไปทางได๋

กะเจ็บ มันอักเสบ

เรื้อรังคักแหน่

หาป่องออกจักทาง

จะมีแต่แพ้

คนแพ้

มันเจ็บบ่เซา

ทางที่บ่มีเจ้า

มันเหงาเกินไป

สิไปต่อจังได๋

มันมืดมนทุกอย่าง

สูดไอฮัก

กลิ่นหอมจางๆ

ระยะสุดท้าย

และในอีกไม่ช้า

คงมีคนตายจมน้ำตา

นั่งฮ้องไห้ปานว่า

คนกำลังสิขาดใจ

มันเบิ่ดเรี่ยวแรง

บ่อยากหายใจ

สิอยู่ต่อ

โฮ ฮือ ฮือ โฮ

ทางที่บ่มีเจ้า

มันเหงาเกินไป

สิไปต่อจังได๋

มันมืดมนทุกอย่าง

สูดไอฮัก

กลิ่นหอมจางๆ

ระยะสุดท้าย

และในอีกไม่ช้า

คงมีคนตายจมน้ำตา

นั่งฮ้องไห้ปานว่า

คนกำลังสิขาดใจ

มันเบิ่ดเรี่ยวแรง

บ่อยากหายใจ

สิอยู่ต่อ

มันเบิ่ดเรี่ยวแรง

บ่อยากหายใจ

บ่อยกอยู่ต่อ