เสียงลมละเมอ
ก็เหมือนเสียงเธอ พูดจา
ดวงดาวบนฟ้า
ก็เหมือนดวงตา ของเธอ
ได้กลิ่นดอกไม้
ก็เหมือนน้ำหอม
ที่เธอชอบใช้เสมอ
ยังพร่ำ ยังเพ้อถึงเธอ
ไม่เคยเปลี่ยนไป
ทั้งทั้งที่รู้
ว่าเธอไม่เคยรู้หรอก
ไม่กล้าจะบอก
ว่ารักเธอมากแค่ไหน
ในเมื่อเธอ..กับฉัน
ต่างกันมากมาย
ไม่มีอะไร ที่ฉันคู่ควรกับเธอ…
แต่ความคิดถึง
มันตกตะกอน ในหัวใจ
ไม่ว่านานยังไงก็ยัง คิดถึงเธอ
ยังรัก ยังรอเธอ
แม้เธอ คือความว่างเปล่า
ถ้าความคิดถึง
มันเป็นก้อนกรวด คงมากมาย
เอามากองกันไว้ คงกลายเป็นภูเขา
มั่นคง และยืนยาว
เป็นพยานว่าใครเขา
เฝ้ารักเธอ
เห็นคนสองคน
จับมือเดินเคียง ข้างกัน
ก็เพ้อนึกว่าฉัน
ควงแขนเธอเดิน..เสมอ
เห็นผัดลูกตอ ที่เธอชอบกิน
อยากซื้อเอาไปฝากเธอ
แต่ก็รู้ว่าเธอ ก็คงจะไม่สนใจ
ทั้งทั้งที่รู้
ว่าเธอไม่เคยรู้หรอก
ไม่กล้าจะบอก
ว่ารักเธอมากแค่ไหน
ในเมื่อเธอ..กับฉัน
ต่างกันมากมาย
ไม่มีอะไร ที่ฉันคู่ควรกับเธอ…
แต่ความคิดถึง
มันตกตะกอน ในหัวใจ
ไม่ว่านานยังไงก็ยัง คิดถึงเธอ
ยังรัก ยังรอเธอ
แม้เธอ คือความว่างเปล่า
ถ้าความคิดถึง
มันเป็นก้อนกรวด คงมากมาย
เอามากองกันไว้ คงกลายเป็นภูเขา
มั่นคง และยืนยาว
เป็นพยานว่าใครเขา
เฝ้ารักเธอ
แต่ความคิดถึง
มันตกตะกอน ในหัวใจ
ไม่ว่านานยังไงก็ยัง คิดถึงเธอ
ยังรัก ยังรอเธอ
แม้เธอ คือความว่างเปล่า
ถ้าความคิดถึง
มันเป็นก้อนกรวด คงมากมาย
เอามากองกันไว้ คงกลายเป็นภูเขา
มั่นคง และยืนยาว
เป็นพยานว่าใครเขา
เฝ้ารักเธอ
เป็นพยานว่าใครเขา
เฝ้ารักเธอ
