ฉันเป็นเพียงร่มหนึ่งคัน

ที่เธอเคยใช้ป้องกันไม่ให้เปียกฝน

ร้อนหรือหนาวฉันก็ทน

แต่คงไม่สุขล้นเหมือนคนที่เธอวาดไว้

เขาเป็นดั่งทุ่งดอกไม้

ในวันที่ฟ้าคลี่คลายตรงที่ปลายรุ้ง

ก็รู้ตัวดีว่าหมดบุญ

คงได้แต่ขอบคุณที่เธอเคยรักกัน

เมื่อไม่มีฝนก็หมดเวลาของฉัน

แค่ทิ้งร่มหนึ่งคันแค่ทิ้งฉันหนึ่งคน

คงไม่มีหวังเมื่อเดินมาสุดถนน

เมื่อเธอได้เจอคนที่ใช่ที่ใจเธอตามหา

ส่วนฉันก็แค่ภาระที่ไม่จำเป็น

เมื่อไม่มีฝนก็หมดเวลาของฉัน

แค่ทิ้งร่มหนึ่งคันแค่ทิ้งฉันหนึ่งคน

คงไม่มีหวังเมื่อเดินมาสุดถนน

เมื่อเธอได้เจอคนที่ใช่ที่ใจเธอตามหา

ส่วนฉันก็แค่ภาระที่ไม่จำเป็น

ให้อยู่กับเขาในวันที่ไม่มีฝน

ได้รักกันกับคนที่ใช่ที่ใจเธอตามหา

ส่วนฉันก็แค่ภาระที่ไม่จำเป็น

ฉันเป็นเพียงร่มหนึ่งคัน

ที่เธอเคยใช้ป้องกันไม่ให้เปียกฝน

จะร้อนหรือหนาวฉันก็ทน

ให้เธอไม่เปียกฝน

ให้เธอได้ปลอดภัย