อยู่ กับเธอ แล้วเหนื่อย

กับความ เรื่อยเปื่อย

กับรัก ที่ลังเล

หนึ่ง จะเอา สอง แตก ออกเป็นสาม

ใจ มันช้ำจนจำเจ

เจ็บจนชิน มันกินในหัวใจ

ลึกเข้าไป กร่อนใจลงทุกที

เจ็บจนใจ ล้ามาเป็นปี ก็ทน

เจ็บไปเจ็บมาทุกวัน ก็เลย หมด

หมดกำลังจะเสียใจ ไปกว่านี้

อยากจะมีใครก็เชิญ ได้เลย เต็มที่

จะให้ช้ำ ช้ำไปกว่านี้ ไม่มีทาง

ใจ ไม่มี ให้เจ็บ ไม่มี เหลือเก็บ

เอาไว้ให้รังแก

เหยียบก็ไม่ช้ำ ย่ำก็ยังไหว

หนักอย่างไรก็ไม่แคร์

เจ็บจนชิน มันกินในหัวใจ

ลึกเข้าไป กร่อนใจลงทุกที

เจ็บจนใจ ล้ามาเป็นปี ก็ทน

เจ็บไปเจ็บมาทุกวัน ก็เลย หมด

หมดกำลังจะเสียใจ ไปกว่านี้

อยากจะมีใครก็เชิญ ได้เลย เต็มที่

จะให้ช้ำ ช้ำ ไปกว่านี้ ไม่มีทาง