รู้ก็ทั้งรู้ว่าเธอเป็นใคร และฉันก็ไม่คิดจะปีนขึ้นไป

คงไม่มีทางจะเป็นไปได้ ก็เรานั้นมันต่างกัน

ทำได้แค่เพียงเจียมตัวมันไปวันๆ ฉันเข้าใจ

แต่ฉันก็ไม่รู้เพราะความบังเอิญ หรืออันที่จริงฉันนั้นจงใจ

เวลาที่เธอมายืนใกล้ๆ ก็ยังเผลอไปสบตา

รู้ก็ทั้งรู้ว่าคงไม่มีปัญญา ก็คงไม่มีหวัง

ไม่อยากจะเหลียวมอง ฉันคอยบอกตัวเอง แต่ยังทำไม่ได้

ไม่อยากจะสนใจ ก็รู้ว่าไม่มีทาง แต่ก็ไม่รู้ต้องทำอย่างไร

อดใจไม่ไหวเมื่อได้พบหน้า ยิ่งเธอส่งยิ้มคืนมายิ่งหวั่นไหว

ยังเป็นอย่างนี้อยู่ทุกวัน ฉันต้องคอยหักห้ามใจ

อดใจไม่ไหวทุกทีที่เจอ เพียงแค่แอบเผลอมองตาจะผิดไหม

เก็บเอาไปฝันอยู่ทุกคืน ฉันต้องทำตัวเช่นไร ช่วยบอกได้ไหมเธอ

(ซ้ำ *, **)

ช่วยบอกได้ไหมเธอ