เดินไปไหนทำอะไร
แม่งก็มีเทียบมีเปรียบ
คนที่รู้ใจทำไมมีเลิกมีเปลี่ยนวะ
What
Yeah
ทำไมมีซ้อมีเสี่ย
มันอาจจะเป็น
เพราะคุณเสพติดโซเชียลมีเดีย
เสียมากเกินละบางทีก็เดิมพันสูง
บ้างก็บอกว่ารัก
ขนาดยังไม่เคยเจอกันเลย
บ้างก็เดินทาง
เพื่อไปพบกับเฌอปาง นู้น
ข้ามมหาสมุทรถึง
แม้ว่าแม่งต้องเดิมพัน
บ้างอยากมีรถหรู
อวดบ้านนาฬิกาห้าง
ถ้าไม่ Zara Gucci
ก็ต้องเป็น Prada
ถ้าใช้จนหมดก็ไม่จำเป็นเรายังมีมาม่า
ข้าวข้างนอกแม่งก็ขายกันตั้งชาม 50 ละ
โลกที่ถ้าหากคุณหมด
ผลประโยชน์ทุกคนก็เหน็บคุณ
และโลกที่ไม่ลำบาก
ถ้าหากว่าคุณใช้เน็ต true
และโลกที่ดูโง่ๆ
ถ้าคุณใช้ตัวเข้าแลกกับเกรดครู
มันไม่มีแล้วไอ้โลก
ที่ว่าผู้ใหญ่ต้องทำให้เด็กดู
Epson mother f**ker อ่าห๊ะ
อยู่ในยุคที่ internet ช่างทำให้คนเรา
Imperfaction
ห่างไม่ได้แม้ second
แปบๆ check
มั่ง ราวกับแม่ง intersection
Put your baby
ถ้าพูดแรงไปก็ sory
คนเรา
ยัง worry about glory worry about shawty
บางคน worry about coffee
ว่าฉันต้องกิน starbucks coffee อัพลง story
ไม่ใช่ชาชัก โอ้ว ma'f**k
โซเชียลยังเต็มไม่ด้วยการ bully
กันขยี้กัน
Attitude แม่งยังสำคัญน้อยกว่าขี้ฟัน
สักแต่ว่า funny กันไอ้น้องฟังพี่ฟัง
ที่ทำมันยังเกาไม่ค่อยจะถูกที่คัน
เต็มไปด้วย people wannabe hero
ไป comment เพียงแบบ iong tent
แต่ไป nonsene blah blah
แม่งด่ากันยัน content ดารา
จะด่าจะพิมพ์อะไร
รบกวนลองคิดวาจา
กูอยู่ในยุคที่คนทำนาบนหลังคน
ยุคที่คนที่ความ
คิดมีความผิดถูกขังโกง
อยู่ในยุคที่คนรวยแม่งต้องปาดเหงื่อ
กูอยู่ในยุคที่โจร
ต้องการขโมย Iphone จากเหยื่อ
อยู่ในยุคที่คน
ผิดแม่งเอาคนถูกไปเสี่ยงทาย
อยู่ในยุคที่ล้าหลังกำลัง
จะเข้ามาเปลี่ยนแปลง
ยุคที่นายจ้างกำลังติดลมบน
ยุคที่คนเป็นนาย
คนแม่งกำลังดิ่มจมลง
บางคนไม่มีสิทธิ์
จะพูดไม่มีสิทธิ์จะฟัง
กูไม่ผิดคำพูดมันคือสัจธรรม
กูยังมีความเชื่อกูเป็นหลักประกัน
กูไม่มีทางเลือกแต่กูเลือกจะทำ
ไม่มียสมาประดับบัลลังก์
กูมีแต่ rap ที่มหัศจรรย์
กูยังใช้ rap มาเป็นแรงผลักดัน
อยากให้ลองมองดูไม่มุมกลับกัน
กูยังไม่ rap เป็นเหมือนเงาตามตัว
และกูไม่เคยเสียใจ
ในวันที่กูไม่เข้าเรียน
ถ้าแรงบันดาลใจ
ของกูมันมาจากความกลัว
กูเลยต้อง rap
ส่องแสงสว่างให้เห็นถึง
ความไม่เท่าเทียม
Mother f**ke
