อาการเธอฟ้องมาจากสายตา
ว่าทุกอย่างมันเริ่มเปลี่ยน
จากวันที่ฉันได้บอกรัก
ฉันเองที่ล้ำเส้นความสัมพันธ์
มันคิดไกลเกินเพื่อนกัน
จนเธอทำตัวห่างกันไป
จะขอให้ฉัน
นั้นเป็นเหมือนเดิม
รู้ไหมว่าฝืนใจมากแค่ไหน
ต้องคอยห้ามใจเท่าไร
เมื่อเคยจะทำง่ายได้
ก็บอกตรงๆ
ก็คงยินยอมปล่อยใจพ่ายแพ้
ให้กลับไปเป็นเพื่อนกัน
ไม่ได้อีกแล้ว
แม้ยื้อความจริงเท่าไร ก็ตาม
เหนื่อยทุกครั้งที่คอยห้ามใจ
ฉันบอกตัวเองให้คิด
แค่เพื่อนไม่ไหว
ถึงรู้ว่าตอนสุดท้าย
อาจทำให้ฉันเสียเธอ
ช้ำใจอย่างไงต้องรับมัน
ฉันคิดกับเธอ
แค่เพื่อนคนนึงไม่ได้จริงๆ
ไม่เคยเรียกร้องให้เธอรักคืน
พอเข้าใจในที่ยืน
ขอบเขตทำได้แค่แอบรัก
และทุกวันนี้ก็คอยระวัง
กลัวว่าเธอจะยิ่งเกลียด
จนมองหน้ากันไม่ได้เลย
จะขอให้ฉัน
นั้นเป็นเหมือนเดิม
รู้ไหมว่าฝืนใจมากแค่ไหน
ต้องคอยห้ามใจเท่าไร
เมื่อเคยจะทำง่ายได้
ก็บอกตรงๆ
ก็คงยินยอมปล่อยใจพ่ายแพ้
ให้กลับไปเป็นเพื่อนกัน
ไม่ได้อีกแล้ว
แม้ยื้อความจริงเท่าไร ก็ตาม
เหนื่อยทุกครั้งที่คอยห้ามใจ
ฉันบอกตัวเองให้คิด
แค่เพื่อนไม่ไหว
ถึงรู้ว่าตอนสุดท้าย
อาจทำให้ฉันเสียเธอ
ช้ำใจอย่างไงต้องรับมัน
ฉันคิดกับเธอ
แค่เพื่อนคนนึงไม่ได้จริงๆ
กลับไปเป็นเพื่อนกัน
ไม่ได้อีกแล้ว
ยิ่งฉันยิ่งวิ่งหนี
ความจริงเท่าไรก็ตาม
เหนื่อยทุกครั้งที่คอยห้ามใจ
ฉันบอกตัวเองให้คิด
แค่เพื่อนไม่ไหว
ถึงรู้ว่าตอนสุดท้าย
อาจทำให้ฉันต้องเสียเธอ
ช้ำใจอย่างไงต้องรับมัน
ฉันคิดกับเธอ
แค่เพื่อนคนนึงไม่ได้จริงๆ
ฉันคิดกับเธอ
แค่เพื่อนคนนึงไม่ได้จริงๆ
