ฉันนั่งมองแต่นาฬิกา
และไม่รู้ว่าตอนนี้เวลาเท่าไร
ใจมันลอยหายไป ใจมันลอยหายไป
หายไปไปกับสายลม
ฉันพยายามรวบรวมเรื่องราวทุกอย่าง
และฉันก็เหมือนพยายามจะลืมให้ลง
ใจที่เคยมั่นคง แต่วันนี้สับสนเหลือเกิน
ฟังแล้วก็ยังหวั่นไหว
แล้วฉันยังเก็บให้ใคร
ไม่เคยจะมีใครผ่านมาทางนี้
นี่ฉันรออะไรอยู่เหรอ
รู้ตัวอีกทีมันก็เห็นแต่
ไม่เคยจะมีใครกลับมาทั้งนั้น
ตั้งแต่วันที่เธอเลิกรา
อยากให้รับรู้คำที่แสนธรรมดา
ว่าคิดถึงเธอ
เหงาเกินไปให้ทรมาน
ยิ่งเหงานาน มันจะทำให้เจ็บ
แต่ก็ยังต้องเก็บ แต่ก็ยังต้องเก็บ
ซ่อนความเจ็บไว้ข้างใน
ฉันพยายามรวบรวมเรื่องราวทุกอย่าง
และฉันก็เหมือนพยายามจะลืมให้ลง
ใจที่เคยมั่นคง แต่วันนี้สับสนเหลือเกิน
ฟังแล้วก็ยังหวั่นไหว
แล้วฉันยังเก็บให้ใคร
ไม่เคยจะมีใครผ่านมาทางนี้
นี่ฉันรออะไรอยู่เหรอ
รู้ตัวอีกทีมันก็เห็นแต่
ไม่เคยจะมีใครกลับมาทั้งนั้น
ตั้งแต่วันที่เธอเลิกรา
อยากให้รับรู้คำที่แสนธรรมดา
รู้ว่าเธอนั้นเกลียด
นี่ก็ปีนึงแล้วที่เลิกกันไป
แต่ฉันก็ยังไม่เปลี่ยน
เอาจริงตอนนี้ผมก็ไม่ได้มีใคร
คนนั้นแค่ fuck her
ไม่คิดจะรักใครเหมือนที่เคยรักเธอ
ตอนนี้เธออยู่ไหนฉันจะไปหาเธอ
ฉันยังอยู่ตรงนี้
อยู่ตรงที่เราเคยมีกันและกัน
เป็นห่วงจะทักไปหา
แต่ใจก็รู้ว่าเธอนั้นคงไม่ฟัง
ทำไมต้องพูดเหมือนกับว่า
เธอไม่เคยจะรักกัน
แค่อยากจะบอกว่า
ตอนนี้ฉันนั้นก็ยังรับฟัง ay
ไม่เคยจะมีใครผ่านมาทางนี้
นี่ฉันรออะไรอยู่เหรอ
รู้ตัวอีกทีมันก็เห็นแต่
แค่น้ำตา
ไม่เคยจะมีใครกลับมาทั้งนั้น
ตั้งแต่วันที่เธอเลิกรา
อยากให้รับรู้ คำที่แสนธรรมดา
ว่าคิดถึงเธอ
