เหม่อมองออกไป
มองไปที่บนฟ้า
ก็ไม่เห็นแม้ดวงดารา
ที่ใครเขาพรรณนา
ว่าสวยงามกว่าสิ่งใด
นับวันผ่านไป
ใจก็ยังเงียบเหงา
ก็อาจเป็นเพราะเรา
บอกใครเขาเท่าไร
ดาวใดก็ไม่ได้ยิน
แม้รออีกนานแค่ไหน
เสียงที่ส่งไป
ก็ไม่ถึงใครสักคน
แม้พยายามฝึกฝน
โห่ร้องสักกี่หน
เสียงก็ไม่เดินทาง
ผ่านนภาแห่งความมืดมน
แต่ฉันก็ยังคงรอ รอ
รอให้เราโคจรมาพร้อมกัน
รอให้ห้วงเวลามีแค่เธอกับฉัน
ท่ามกลางดาวเหล่านั้น
สื่อสารให้ได้ยิน
อย่างชัดเจน
แม้ฉันต้องรออีกนาน นาน
นานเหลือเกิน
ที่แรงดึงดูดเราและ
ความเวิ้งว้างมันทำให้ฉันเศร้า
เฝ้ารอในวันหนึ่ง
ให้เสียงเดินทางไปถึงดาวใด
สักดวง
ต้องดังอีกสักแค่ไหน
ชัดเจนเท่าไร
ภายใต้ดวงดาว
ที่เต็มฟ้าอากาศไม่มีค่า
ฉันต้องขอพรจากดาวดวงใด
แม้มันเงียบเหงาแค่ไหน
เสียงที่ส่งไป
ก็ไม่ถึงใครอยู่ดี
แม้ร้องให้ดังจากตรงนี้
โห่ร้องสักกี่ที
เสียงก็ไม่เดินทางผ่านนภา
แห่งความมืดมน
แต่ฉันก็ยังคงรอ รอ
รอให้เราโคจรมาพร้อมกัน
รอให้ห้วงเวลามีแค่เธอกับฉัน
ท่ามกลางดาวเหล่านั้น
สื่อสารให้ได้ยิน
อย่างชัดเจน
แม้ฉันต้องรออีกนาน นาน
นานเหลือเกิน
ที่แรงดึงดูดเราและ
ความเวิ้งว้างมันทำให้ฉันเศร้า
เฝ้ารอในวันหนึ่ง
ให้เสียงเดินทางไปถึง
ดาวใดสักดวง
แต่ฉันก็ยังคงรอ รอ
รอให้เราโคจรมาพร้อมกัน
รอให้ห้วงเวลามีแค่เธอกับฉัน
ท่ามกลางดาวเหล่านั้น
สื่อสารให้ได้ยิน
อย่างชัดเจน
แม้ฉันต้องรออีกนาน นาน
นานเหลือเกิน
ที่แรงดึงดูดเราและ
ความเวิ้งว้างมันทำให้ฉันเศร้า
เฝ้ารอในวันหนึ่ง
ให้เสียงเดินทางไปถึงดาวใด
สักดวง
ดาวใดสักดวง
