ʘ̥ꀾʘ̥
චᆽච
ฉันนั่งอยู่ตอนเช้า เช้าที่ดูเหงาๆ
เหมือนกับโลกที่มี filter สีเทา
แม้อากาศจะหนาว แต่พอมีแดดก็ร้อน
ฉันยังคงนั่งมองดูตรงที่เก่า
ฟังดูเหมือนละคร แต่ว่าภาพที่มอง
มันค่อยๆย้อนเรื่องเรา
แม้ความรักพังลง แต่ว่าฉันยังคง
คิดถึงเธอเบาๆ เท่านั้น
มองดูพื้นห้องที่ไม่สะอาด
ตอนที่เธอยังอยู่
เธอคงจะบ่นและลุกมากวาด
เธอบอกฉันมันประหลาด
ชอบความเรียบร้อย
แต่ดันไม่ค่อยทำ
คงเหมือนกับเรื่องของเธอ
ผ่านมาตั้งนานฉันพึ่งค่อยๆจำ
ยังคงเห็นหน้าเธอ
ซ้อนอยู่ที่หน้ากระจก
ตอนที่เราแต่งตัว
ชอบผลัดกันทำหน้าตลก
เธอบอกว่าฉันเริ่มอ้วน
เพราะว่าฉันพุงเริ่มออก
ฉันบอกว่าแก้มใหญ่ๆของเธอ
มันทำให้เธอน่ากอด
แสงมันลอดออกมาจากม่าน
มาผ่านกระทบลงตรงเตียง
มองเห็นหมอนที่นอน
ที่เราสองเคยได้นอนเคียง
เธอชอบคลอเคลียแล้วมา
ซบลงที่ตรงตัก
ฉันอ่านหนังสือไปพลาง
วางมือลูบหัวเธอจนหลับ
ไม่ยอมขยับกลัวเธอจะตื่นมา
เพราะเธอน่ารักที่สุดตอนหลับตา
แม้ว่าสุดท้ายเราจะจากลา
แต่ที่เก่าๆมันทำให้
ภาพทรงจำเรากลับมา
ฉันนั่งอยู่ตอนเช้า เช้าที่ดูเหงาๆ
เหมือนกับโลกที่มี filter สีเทา
แม้อากาศจะหนาว แต่พอมีแดดก็ร้อน
ฉันยังคงนั่งมองดูตรงที่เก่า
ฟังดูเหมือนละคร แต่ว่าภาพที่มอง
มันค่อยๆย้อนเรื่องเรา
แม้ความรักพังลงแต่ว่าฉันยังคง
คิดถึงเธอเบาๆเท่านั้น
ตุ๊กตาที่อยู่บนชั้น ตอนที่เธอจากไป
มันก็ยังวางไว้อยู่ตรงนั้น
เธอซื้อมาเพื่อเชื่อมความสัมพันธ์
ในวันที่เรากำลังแย่ เธอตั้งชื่อมัน
ให้ฉันเป็นพ่อแล้วเธอเป็นแม่
มันก็แค่ตุ๊กตาที่ดูเน่าๆ
พอขาดแม่ไปคล้ายๆว่า
มันกำลังเศร้า
ก็คงต้องโทษพ่อมัน
ที่ยังทำตัวงี่เง่า
ปล่อยให้แม่มันจากไป
ทิ้งให้ตัวเองนั่งเหงา
จนต้องเข้าไปดูรูปเรา
ใน instagram ที่ยังไม่ลบ
ฉันถ่ายเอาไว้ตั้งแต่
ตอนที่เราคุยยังไม่คบ
รูปที่เธอไปเที่ยว
รูปตอนที่เธอนั่งกิน
ทุกวันนี้อยู่ลำพัง
ฉันเองก็ยังไม่ชิน
ยังคงอินกับความรู้สึกที่จดจำ
แม้สุดท้ายเราจะจบกัน
ต่อให้ฉันพยายามจะลบมัน
แต่สิ่งต่างๆมันยัง
ทำให้คิดถึงเธอทั้งวัน
ฉันนั่งอยู่ตอนเช้า เช้าที่ดูเหงาๆ
เหมือนกับโลกที่มี filter สีเทา
แม้อากาศจะหนาว
แต่พอมีแดดก็ร้อน
ฉันยังคงนั่งมองดูตรงที่เก่า
ฟังดูเหมือนละคร แต่ว่าภาพที่มอง
มันค่อยๆย้อนเรื่องเรา
แม้ความรักพังลงแต่ว่าฉันยังคง
คิดถึงเธอเบาๆ เท่านั้น
(ღ˘ ˘ღ)
