ไม่เข้าใจ ก็ต้องแกล้งเข้าใจ
เธอบอกว่าเรา ใกล้กันมากไม่ดี
เจอะกันทีไร มีเรื่องทุกที
มันเป็นเพราะอะไร
สิ่งที่ฉันเคยทำแล้วมันถูก
แต่อยู่ดี ๆ ก็ผิดทุกเรื่องไป
ผิดตรงที่ฉัน แต่ผิดตรงไหน
ก็ยังไม่รู้เลย
โกรธไหมถ้าจะบอก
ฉันต้องเชื่อเธอหรอกเหรอ
ที่เธอไม่ขอเจอ
เธอไปยืมคำของใครมา
ห่างกันสักพัก ห่างกันสักพัก
เพื่อจะไปรักคนอื่นมากกว่า
เธอหมดรักฉัน เธอก็พูดมา
เธอจะมองหน้าทำไม
ห่างกันสักพัก ห่างกันสักพัก
สักพักนี่มันต้องนานแค่ไหน
ตลอดชีวิต หรือจนฉันตาย
ห่างกันทำไม ทำไมไม่เลิกกัน
เธอไม่ต้องพูดให้เราห่างกันสักพัก
ถ้าอยากจะเลิก ก็ควรพูดให้ชัด ๆ
เขียนบรรยายความรู้สึกลงเข้าไปในบรรทัด
ไม่ต้องพูดเพื่อจะปลอบ บอกว่าใจเธอยังรัก
เอาจริง ๆ ก็รับได้ เดี๋ยวไปร้องไห้เอง
ตอนเหนื่อยเคยมีเธอเป็นที่พักให้เอน
คะแนนเจ็บให้สิบ ไม่หักให้เต็ม
ทำไมแต่ละวันต้องมีเรื่องให้เซ็ง
บอกได้หรือเปล่า ว่าฉันผิดตรงไหน
กลั้นมันแทบตาย น้ำตายังคงไหล
ต่อหน้าคนอื่น คงต้องพูดทนไหว
ที่เธอขอห่าง จะไปหาคนไหน
อย่าพูดเพื่อให้รอแบบไม่มีกำหนด
ความไม่เข้าใจของฉันจะได้ปลด
ขอความชัดเจนทุกอย่างจะได้จบ
เวลาเจอหน้าเธอฉันจะได้หลบ yeah
โกรธไหมถ้าจะบอก
ฉันต้องเชื่อเธอหรอกเหรอ
ที่เธอไม่ขอเจอ
เธอไปยืมคำของใครมา
ห่างกันสักพัก ห่างกันสักพัก
เพื่อจะไปรักคนอื่นมากกว่า
เธอหมดรักฉัน เธอก็พูดมา
เธอจะมองหน้าทำไม
ห่างกันสักพัก ห่างกันสักพัก
สักพักนี่มันต้องนานแค่ไหน
ตลอดชีวิต หรือจนฉันตาย
ห่างกันทำไม ทำไมไม่เลิกกัน
ห่างกันสักพัก ห่างหันสักพัก
มันคงจะดีเสียกว่า
ไม่ได้ถือสา ไม่ได้ถือสา
กับคำที่เธอนั้นบอก
ก็ฉันไม่ค่อยจะรู้หรอก
ก็ฉันไม่ค่อยจะรู้หรอก
ที่เธอบอกอย่างนั้น ที่เธอบอกอย่างนี้
ที่จริงมันแปลว่าไง
