KADININ ADI KARDELEN / Nail Şencan

Bir kadın tanıdım görmeden,

Yolun yarısını almış,

Geldiği yerden yorgun,

Gittiği yerden umutsuz,

Bir anne tanıdım,

Çocuklarını sırtlanmış,

Yükü ağır,

Bir kadın tanıdım, gözlerine baklmadan,

Çamak çakmak zeka fışkırtan.

………………………………….

Sonra onu bilenlere sordum,

Önce güle sordum adını,

Ben değilim dedi naif ama benim dikenlerim var,

Ona yakışmaz.

Sonra papatyalara sordum adını,

Biz baharın çiçeğiyiz,

O hala baharını arıyor dediler.

Ona orkide yakışır dedim

Onlara sordum adını,

Evet zarif ve tarzı olan biri,

Biz korunaklı yerde evlerde yaşarız,

O özgür ruhlu,

Ona yakışmayız dediler.

……………………..

O zaman anladım,

Hayat çizgisinde yaşam gayesinde

Mertliği ile, şerefiyle tek başına

Bambaşka biri,

O farklı

O bir KARDELEN

Onun boynu bükük,

O mağrur,

O saf temiz,

O bembeyaz

O asi,

Herkes yokken ortaya çıkan

Kışın karların altından güneşine yanarcasına

Ulaşmak isteyen,

O sabırlı,

O kararlı,

O baharı müjdeleyen

O açan ilk çiçek,

O diğerlerini peşinden sürükleyen

O şimdi tohuma yatmış, zamanını bekliyor,

Bileniyor,

Zamanı geldiğinde boy verecek,

Baharına erecek

Yazan: Nail Şencan

Emeğe Saygı