อีกกี่ครั้ง

เจ็บอีกกี่ครั้งล่ะถึงจะพอใจ

ถ้าไม่ใช่ฉันแล้วเธอจะยอมไหม

เรื่องในคืนนั้นเธออย่าไปบอกใคร

มาอยู่ตรงนี้กับฉันก่อน

มือเธออย่าพึ่งให้ฉันปล่อย

ได้โปรดละเธอช่วยฉันหน่อย

ได้โปรดละเธอช่วยฉันหน่อย

มือเธออย่าพึ่งให้ฉันปล่อย

มือเธออย่าพึ่งให้ฉันปล่อย

มาอยู่ตรงนี้กับฉันก่อน

มาอยู่ตรงนี้กับฉันก่อน

เจ็บอีกกี่ครั้งละถึงจะพอ

จะอีกกี่ครั้งฉันก็จะรอ

ได้โปรดละเธอช่วยฉันหน่อย

ไม่ต้องคิดว่าผมจะพูดจริง

ไม่ได้พูดเล่น

ไม่อยากจะเปิดเลย messenger

เพราะยิ่งเปิดอ่านยิ่งทำร้าย

เธอคือรักเเรกที่ช้ำมากเธอจำไว้

ก็แค่รู้สึกคิดถึงผมไม่ได้มีอาการ

รักไม่ใช่ตัวเลขเธออย่ามาตีราคา

ที่ถอยออกมาห่างๆ

เพราะกลัวเห็นเธอตอนเจ็บ

แต่ว่าเธอคงไม่สนใจ

เพราะมันแค่เรื่องตอนเด็ก

ความรู้สึกแบบนี้

ไม่ใช่ว่าคนทั้งโลกนี้

คนทั้งโลกนี้

ผมถือว่าผมโชคดี

ต่อให้เสียเท่าไหร่ยังไงก็ต้องแลก

จะให้ทำยังไงได้เธอคือดอกไม้ช่อแรก

มันคงไม่มีอีกแล้วไอ้คนที่คอยรับฟัง

ถ้าเกิดว่าเป็นไปได้

อยากกลับมาคุยสักครั้ง

รอบนี้ผมโตขึ้นแล้ว

จะไม่ให้เหมือนครั้งนั้น

ข้อนี้แล้วยินดีว่า

อย่างน้อยเราเคยรักกัน

That right

เจ็บอีกกี่ครั้งล่ะถึงจะพอใจ

ถ้าไม่ใช่ฉันแล้วเธอจะยอมไหม

เรื่องในคืนนั้นเธออย่าไปบอกใคร

มาอยู่ตรงนี้กับฉันก่อน

มือเธออย่าพึ่งให้ฉันปล่อย

ได้โปรดละเธอช่วยฉันหน่อย

ได้โปรดละเธอช่วยฉันหน่อย

มือเธออย่าพึ่งให้ฉันปล่อย

มือเธออย่าพึ่งให้ฉันปล่อย

มาอยู่ตรงนี้กับฉันก่อน

มาอยู่ตรงนี้กับฉันก่อน

เจ็บอีกกี่ครั้งละถึงจะพอ

จะอีกกี่ครั้งฉันก็จะรอ

ได้โปรดละเธอช่วยฉันหน่อย

ชอบตอนเด็กๆที่เราโทรคุยหลังตื่น

ก่อนหลับแทบทุกวัน

หลังจากไปส่งเธอเสร็จ

ต้อง message

หาพูดหวานแทบทุกคำ

แต่ไม่รู้ตอนนี้เธอเป็นไง Hah

เธอคิดแค่เอนกาย

ปล่อยเวลามันเป็นไป

ตอนนี้เธอคงไม่เต็มใจ

ขอโทษอย่าพึ่งโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

อย่าลืมกันไปอะ

รู้ว่าคิดถึงเธอไม่ต้องเนียน

จำได้มั้ยเคย

ไปส่งเธอถึงห้องเรียน Hah

เธอไม่ต้องฟอร์มเซียน

เปลี่ยนเรื่องของสองเรา

ที่มันจะต้องเคลียร์

เดี๋ยวนี้จะโทรไป

หาทำไมมันยากลำบากจัง

ความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิม

เพราะเธอไม่ค่อยจะอยากฟัง

ไอ้เรื่องที่เธอ

ไม่แคร์จริงๆก็ไม่ได้อยากจำ

จนทำให้รู้ว่าคุณค่าของเรา

สองคนมันต่างกัน

ไม่เคยเลย ไม่มีโอกาสได้จ้องตา

เอะอะก็ติวหนังสือ

เหตุผลของเธอเอะอะก็ท่องงาน

เกะกะก็บอกหากกูไม่ต้องการ

ไม่อยากรู้สึกเป็นทุกข์

เพราะความรู้สึกที่เสียมันซ่อมนาน

การสูญเสียนั้นแหละที่ได้คืน

ให้รับให้รู้เอาไว้

ทุกฤดูหนาวคิดถึงยังไม่ลืม

ถ่านที่มอดจนดับยังไหม้ฟืน

ความรักมันอันตราย

คล้ายกับเอาหัวไปจ่อไว้ใกล้ปืน

เจ็บอีกกี่ครั้งล่ะถึงจะพอใจ

ถ้าไม่ใช่ฉันแล้วเธอจะยอมไหม

เรื่องในคืนนั้นเธออย่าไปบอกใคร

มาอยู่ตรงนี้กับฉันก่อน

มือเธออย่าพึ่งให้ฉันปล่อย

ได้โปรดละเธอช่วยฉันหน่อย

มือเธออย่าพึ่งให้ฉันปล่อย

มาอยู่ตรงนี้กับฉันก่อน

เจ็บอีกกี่ครั้งละถึงจะพอ

จะอีกกี่ครั้งฉันก็จะรอ

ได้โปรดละเธอช่วยฉันหน่อย