ก้าว ขึ้นรถไฟ
ใจสาวซำน้อย คอยฮำฮ้อง
ต้อง จากพี่น้อง
พ่อแม่ที่ฮัก มาไกลห่าง
เมือง..หลวง
คนเว้า ว่าช่างแสนกว้าง
กลัว จะหลงทาง
หลงคำเว้าทำ ให้ช้ำ..ใจ
คอยจับฝ้ายผูกแขน
แม่มัดข้อมือ ให้มีโชค
วัน ที่ลูกนก
ต้องไปหากิน เพียงเดียวดาย
บ้าน..เฮา
คึดฮอด แล้วใจมันหาย
กอด กระเป๋าแนบกาย
ก้าวลงรถไฟ ใจลนลาน
กอ ทอ มอ หาเงินยากนัก
เดินตามคนฮู้จัก
เพิ่นพาไปสมัครงาน
เงินเดือน สามพัน
ลูกจ้าง ในห้องอาหาร
ต้องล้างถ้วย ล้างจาน
จนใบสุดท้าย ค่อยได้นอน
ยืนเกาะลูกกรงมอง
จากห้องฮังหนู แบ่งเช่า
ดวงจันทร์ห่ม หมอกหนาว
เหมือนใจสาวนา พเนจร
เจ้า..นาย
ใช้งานลูกจนล้าอ่อน
อยากคืนเมื่อ บ้านดอน
พักใจจนจน บนตักแม่..
กอ ทอ มอ หาเงินยากนัก
เดินตามคนฮู้จัก
เพิ่นพาไปสมัครงาน
เงินเดือน สามพัน
ลูกจ้าง ในห้องอาหาร
ต้องล้างถ้วย ล้างจาน
จนใบสุดท้าย ค่อยได้นอน..
ยืนเกาะลูกกรงมอง
จากห้องฮังหนู แบ่งเช่า
ดวงจันทร์ห่มหมอกหนาว
เหมือนใจสาวนา พเนจร
เจ้า..นาย
ใช้งานลูกจนล้าอ่อน
อยากคืนเมื่อ บ้านดอน
พักใจจนจน บนตักแม่...
