Mubo nalang ang atong panahon,

Kita ni Kristo iyang kuhaon,

Mga patay iyang banhawon,

Ug ang buhi iyang lalinon,

Pagkatahom nga hunahunaon,

Kita ni Kristo iyang sugaton,

Didto unya sa kalangitan,

Uban sa manulundang panon.

Bulahan ang makambit, sa naunang pagkabanhaw

kamatayon wa nay dapit, kay mamakwit naman sa langit.

Alaot ang nakatulog pa sa imperno sila isugba,

Ikaduhang pagkabanhaw, didto sila makapanghupaw.

Igsoon ikaw akong dasigon,

sa pag-alagad magapadayon,

Aron unya imong maangkon,

ang bulawan nga purong-purong,

Alaot kadtong mga pamilya,

sa pagtuo wa magkahiusa,

Asawa ra unyay malalin,

ug ang Bana mahabilin.

Ikaduhang pagkabanhaw, didto sila makapanghupaw.