พี่เป็นหนุ่ม

ลุ่มเจ้าพระยา

ล่องเรือไปขายค้า

เดินทางมาหลายร้อยกิโล

สายัณห์คล้อยต่ำ

ลอยลำถึงปากน้ำโพ

หันหัวเรือล่ามโซ่

ค้างปากน้ำโพสักคืน

พี่เร่ร่อน

นอนกินกับเรือ

น้องจงคิดเอื้อเฟื้อ

ให้จอดเรือ

หน้าบ้านขวัญยืน

คืนนี้เดือนแจ่ม

ขอจอดพักแรมสักคืน

พอรุ่งเช้านอนตื่น

จะลาขวัญยืน

ล่องเรือต่อไป

เป็นบุญตา

ที่ได้มาปากน้ำโพ

พบน้องคนโก้

ผูกโบว์ใส่เสื้อสีไพร

น้ำใจเอื้อเฟื้อ

หนุ่มเรือไม่อยากลาไกล

อยากขายเรือ

ซื้อนาซื้อไร่

อยากอยู่ใกล้

แม่ขนตางอน

รุ่งอรุณแล้วเจ้าแก้วตา

ต้องถอยเรือก่อนหนา

แม่ขวัญตาพี่ขอลาก่อน

ชาวเรือต้อยต่ำ

ตัวดำเหมือนดินนาดอน

โบกมือลา

แก้วตาขวัญอ่อน

แม่ขนตางอน

อย่าลืมชาวเรือ