ท้องฟ้ามืดดำค่ำคืนมืดมน
หัวใจผู้คนหมองหม่นโหยหา
คืนแล้งไร้แสงจันทรา
น้ำตาของฉันหลั่งริน
ราดรดดวงใจ
วัยรุ่นหน่อนเยาว์ก้าวเท้าย่างเดิน
วัยอันจำเริญวัยหวานแห่งวัย
ฉันก้าวเดินพลาดไป หมองไหม้
ดำดิ่งลึกลง ชีวิตหมองลง
หวัง เพียงหวังสู้ทนกล้ำกลืน ยืน
เพื่อลืมลบรอยความหลัง ด้วยฉันยัง
ฝันใฝ่ดีงาม ล่องลอยเวียนวนทะเลสังคม
คลื่นสาดซัดโถมชีวิตเปลี่ยนไป และแล้ว
เส้นทางสุดท้าย ร่างกายฉันถูกจองจำ
รักษาจิตใจ
เขาว่าฉัน นั้นคนฟั่นเฟือน ลืมเลอะเลือน
เลื่อนลอยล่องฝัน แต่บางวันฉันมันจดจำ
หวัง เพียงหวังสู้ทนกล้ำกลืน ยืน
เพื่อลืมลบรอยความหลัง ด้วยฉันยัง
ฝันใฝ่ดีงาม
เขาว่าฉันนั้นคนฟั่นเฟือน
ลืมเลอะเลือนเลื่อนลอยล่องฝัน
แต่บางวันฉันมันจดจำ
หวัง เพียงหวังสู้ทนกล้ำกลืน ยืน
เพื่อลืมลบรอยความหลัง ด้วยฉันยัง
ฝันใฝ่ดีงาม
เขาว่าฉันนั้นคนฟั่นเฟือน
ลืมเลอะเลือนเลื่อนลอยล่องฝัน
แต่บางวันฉันมันจดจำ
