จูบน้อง หวานน้อย ไปหน่อย
โธ่ บุญน้อยพี่คอยไม่ได้
จาง ร้างไกลเหมือนคนใจดำ
โอ้ดวงใจ รักง่ายถ่ายเท พอเซแล้วพี่ก็ซ้ำ
สุดเจ็บจำ ถึงยามยากจน เปลี่ยนคนจูบซ้ำรอย
จูบ เขาหวานซึ้ง ตรึงแก้ม
พ่อเดือนแรมเห็นเอียงแก้มคอย
ลืม แล้วรอยรักแรกแหลกล้ม
ก่อนจากลา พี่ควรฆ่าทิ้ง
จ่อยิงเสียให้สิ้นลม
หรือดาบคม เงื้อฟันให้จม ยังดีกว่าหนีหน้า
จูบ แก้มน้องมันคงกร่อย
พี่ไม่คอยน้อง ก็ไม่ว่า
ลืม สัญญาของเรา ชาวดิน
ด้วยจนเงิน พี่เมินหลบหนี
คนมีเขาคว้าไปกิน
น้องแค่ดิน เห็นดินยากจน
เปลี่ยนคนที่จูบหวานหวาน
