เจอะหน้า ก็รู้ว่าคุณครู
เคยสอนหนู ตั้งแต่อยู่ปอหนึ่ง
จากนั้นมา
ไม่เคยพบหน้าสักครั้งนึง
จนมาถึง สิบกว่าปีที่ผ่านไป
เจอะหน้า ก็รู้ว่าอาจารย์
จากกันนาน แต่ก็ยังจำได้
บ้านเดิม อยู่อุดรแดนไกล
พอพ่อสิ้นใจ
ก็ย้ายไปอยู่สารคาม
ตามคุณแม่ คุณแม่
ไปเรียนลำนำเผินเผิน
เป็นเวลากะเนิน
นานแล้วที่ห่างกัน
ใจหนูนั่น บ่คิดว่าซิเจอครู
วาสนาของหนู
จังแม่นซูหลายล้น
เจ้าภาพ นี้ก็คืออาจารย์
ได้จัดงาน คืองานเลี้ยงตน
งานนี้ เชิญแขกทั้งตำบล
ฉลองยศตน ที่ได้ พ.ม มา
ได้จ้างคณะหมอลำ
ครูบุญธรรม จำเค้าหน้าได้
ได้จ้างคณะหนูมา
เลยเข้าไปหา สวัสดีคุณครู
หนูจำได้ ครูสอนป.หนึ่ง
หนูจำได้ ครูสอนป.หนึ่ง
กะย้ายลาบ้านเก่าหนี
ลืมแล้วตี้ ที่ว่าหยอกกับหนู
ว่าคุณครูซิไปขอ
ตั้งแต่เรียนคราวพู้น
