แสง สุริยาจวนลาเหลี่ยมโลก
ลมเย็นไผ่เอนไหวโยก
ลมโชยโบก พัดพริ้วลิ่วมา
จักจั่นเรไร หริ่งร้องก้องพนา
จวนสิ้นแสง สุริยา
ประหนึ่งว่า ดนตรีสวรรค์
แสน สุดเสียดายมองไปใจเต้น
ยามเมื่อ ตะวันเย็นเย็น
เคยว่ายน้ำเล่น เคียงคู่ร่วมกัน
ตะวันลับตา เสียงน้ำซัดซ่า
ไหลเซาะ ลำธาร
เคยเด็ดดอกบัวสาบาน
เห็นทุกวัน แล้วเศร้าใจ
โอพี่จ๋า พี่เอย ลืมง่าย จังเลย
เปลี่ยนคู่เชย โอ้ใจหนอใจ
ลืม สัญญา ที่เคยว่าไว้
กอดหมอน นอนเดียวดาย
คิดถึงแทบตาย น้ำตาไหลริน
เห็น หมู่นกกา ถลาลมล่อง
จับคู่ จู๋จี๋ ประคอง
เหมือนพี่กับน้อง เคยร่วมอยู่กิน
ตะวันลับฟ้า พี่จ๋าน้องเฝ้าถวิล
จะคอย จนชั่วชีวิน
ตราบชั่วฟ้าดิน น้องลืมไม่ลง
โอพี่จ๋า พี่เอย ลืมง่าย จังเลย
เปลี่ยนคู่เชย โอ้ใจหนอใจ
ลืม สัญญา ที่เคยว่าไว้
กอดหมอน นอนเดียวดาย
คิดถึงแทบตาย น้ำตาไหลริน
เห็น หมู่นกกา ถลาลมล่อง
จับคู่ จู๋จี๋ ประคอง
เหมือนพี่กับน้อง เคยร่วมอยู่กิน
ตะวันลับฟ้า พี่จ๋าน้องเฝ้าถวิล
จะคอย จนชั่วชีวิน
ตราบชั่วฟ้าดิน น้องลืมไม่ลง
