พี่พบเนื้อนวล
มานั่งเรือด่วนสายบ้านแพน
เราต่างรักกันเหมือนแฟน
เมื่อเรือด่วนแล่นถึงเมืองปทุม
เรือด่วนวิ่งไป
เหมือนหัวใจพี่ตกหลุม
พี่หลงรักแม่เนื้อนุ่ม
แม่ค้าสาวชาวบ้านแพน
ไม่เห็นเนื้อนวล
พี่นั่งคร่ำครวญใจหมุนเวียน
คอยดักน้องที่ท่าเตียน
ทุกเที่ยวเรือเปลี่ยน
ไม่เห็นหน้าแฟน
เรือด่วนกลับไป
เหมือหัวใจพี่ปวดแสน
ไม่พบหน้าแม่เนื้อแน่น
แม่ค้าบ้านแพน สาวนัยน์ตาคม
เฝ้ามอง มองหาแม่ค้าหน้านวล
ทุกเที่ยวเรือด่วน
ไม่เห็นนวล น้องพี่หมองตรม
เคยเห็นแม่ค้าตาคม
มาซื้อลำไยเงาะส้ม
อีกทั้งขนมไปขายเสมอ
แม่ค้าหน้านวล
เคยนั่งเรือด่วนสายบ้านแพน
ไยหลบหน้าตาหนีแฟน
เห็นเรือด่วนแล่น คิดถึงแต่เธอ
เคยฝากจดหมาย
นายท้ายเรือให้เสมอ
พี่หลงคอย คอยน้องเก้อ
เฝ้าหลงคอยเธอ ท่าเตียนทุกวัน
แม่ค้าหน้านวล
เคยนั่งเรือด่วนสายบ้านแพน
ใยหลบหน้าตา หนีแฟน
เห็นเรือด่วนแล่น คิดถึงแต่เธอ
เคยฝากจดหมาย
นายท้ายเรือ ให้เสมอ
พี่หลงคอย คอยน้องเก้อ
เฝ้าหลงคอยเธอท่าเตียนทุกวัน
