เพราะพี่มันจน
คนที่ไหนแล
ต้องจากบ้าน
จากพ่อ และแม่
คงชะแง้ คอยวันฉันมา
ต้องจากไกล
มาลัยบ้านป่า
จากทุ่งนา มาหางานทำ
เพราะพี่มันจน
ต้องดิ้นรน เรื่อยไป
เข้าสู่กรุงและสู่กรุงวิไล
หัวใจพี่เฝ้าระกำ
ทำงานและเหงื่อ
กายไหลฉ่ำ
ตากแดดหน้าดำ
ต้องทำเพราะจน
มาลัยจ๋า อย่าว่าพี่จาก
เพราะความจนยาก
ต้องจาก หน้ามน
และเมื่อพี่ไกล
ทรามวัยอย่าบ่น
เมื่อพี่หายจน
หน้ามนคงสบาย
เพราะไกลเธอ เพ้อใจลอย
คิดถึงเธอ คิดถึงเธอ
บ่อยบ่อย
ใจลอย กระวนกระวาย
ตัวไกลละหัวใจอยู่ใกล้
เจ้าอย่านอกใจ
เมื่อพี่ไกลบ้านมา
มาลัยจ๋า อย่าว่าพี่จาก
เพราะความจนยาก
ต้องจากหน้ามน
และเมื่อพี่ไกลทรามวัย
อย่าบ่น
เมื่อพี่หายจน
หน้ามนคงสบาย
เพราะไกลเธอ เพ้อใจลอย
คิดถึงเธอ คิดถึงเธอ
บ่อยบ่อย
ใจลอย กระวนกระวาย
ตัวไกลละหัวใจอยู่ใกล้
เจ้าอย่านอกใจ
และเมื่อพี่ไกล บ้านมา
