ภูบ่สูง(น่ะ) แต่ว่าห้วยมันลึก
ภูบ่ลึก(น่ะ) แต่ว่าเมืองมันไกล
ภูบ่เล็กน่ะ แต่ว่าฟ้ามันใหญ่
นกเขาไฟ พาใจเรามา
ดอกไม้มาแซมเสียบผม เด็ดดมชมทั่วภูผา
เรียงร้อย เป็นมาลา โปรดมารับมาลัยแต่ง
ดอกไม้มาลัยห้อยคอ แก้มหนอก็ทาสีแดง
ผ้าถุงนั้นผืน อีหล้าฮักแพง
เสื้อแดง แต่งแต้มลายดอก
...ดนตรีนิดหนึ่ง...
ภูบ่สูง(น่ะ) แต่ว่าห้วยมันลึก
ภูบ่ลึก(น่ะ) แต่ว่าเมืองมันไกล
ภูบ่เล็กน่ะ แต่ว่าฟ้ามันใหญ่
นกเขาไฟ บินร่ายเล่นลม
เจ้าฟ้อนไม่อ่อนแต่สวย ผ้ามวยโพกสวยสุดสม
ผิวคล้ำผมดำตาคม เอวกลมฟ้อนรอบกองไฟ
สูบยาพันด้ายสีแดง ลงแรงถางดงพงไพร
ดอกเหงื่อนั้น หอมหวลนวลใย
สุขใจ ไร่ข้าว หอมกรุ่น
...ดนตรีนิดหนึ่ง...
ภูบ่สูง(น่ะ) แต่ว่าห้วยมันลึก
ภูบ่ลึก(น่ะ) แต่ว่าเมืองมันไกล
ภูบ่เล็กน่ะ แต่ว่าฟ้ามันใหญ่
นกเขาไฟ ลงไร่ปลายนา
ดอกไม้มาแซมเสียบผม เด็ดดมชมทั่วภูผา
เรียงร้อยเป็นมาลา โปรดมารับมาลัยแต่ง
ดอกไม้ ซ่อนในรวงข้าว
หนุ่มสาว เจ้าช่วยออกแรง
ตีข้าวเอาดอกไม้แดง ญาติแย่งไปรอบลอมฟาง
...ดนตรีนิดหนึ่ง...
ภูบ่สูง(น่ะ) แต่ว่าห้วยมันลึก(เอ๊ย)
ภูบ่ลึก(น่ะ) แต่ว่าเมืองมันไกล
ภูบ่เล็กน่ะ แต่ว่าฟ้ามันใหญ่
นกเขาไฟ ดวงใจชาวดอย
ภูผา เวลาเย็นย่ำ ถิ่นถ้ำ เสียงน้ำตกย้อย
หนุ่มสาว คลอเคล้าใจลอย
เกี่ยวก้อย นกน้อยละเมอ
ภูผา เวลาย่ำค่ำ ถิ่นถ้ำ เสียงน้ำตกเพ้อ
นกน้อย ใจลอยละเมอ เกี่ยวเธอ ฟ้อนรอบกองไฟ
เกี่ยวเธอ ฟ้อนรอบกองไฟ
ฉันเกี่ยวเธอ ฟ้อนรอบกองไฟ
