ใครหนอดีดซึง ให้ข้าเจ้าซึ้งซ่าน ทรวงเอ๋ย

ก่อนอ้ายพี่เคย ดีดซึงสอนข้า เจ้าฮัก

ต่างฮู้ ใจกัน ทุกวันประจักษ์

พะเยาป่าสัก สลักเสียงซึงยังตรึงอุรา

แว่วซึงคร่ำครวญ ให้ใจฮักป่วน จริงหนอ

ข้าเจ้าเฝ้ารอเฝ้าคอยฮักอ้าย กลับ มา

บ่ ฮู้ ใจ อ้าย ร้ายดังเขาว่า

เสียแรงคอยท่า

ข้าเจ้าฮักจริงยิ่งกว่าสิ่งใด

อ้าย เอย บ่ห่อนเยือนฮักข้าเจ้า

อ้าย ลืม พะเยาลำเนาพงไพร

ลืม ซึง ยังหวานซ่านซึ้งทรวงใน

เสียงซึงแว่วมาครั้งใด

ให้ข้าเจ้าหลั่งน้ำตา

อ้ายเอยบ่มีใจฮัก ข้าเจ้า แล้วหนอ

ลืมเหย้าลืมหอ เรือนฮักของอ้าย ห่อนมา

สิ้น ฮัก ข้าเจ้า บ่เยือนเห็นหน้า

บ่ได้เห็นว่า อ้ายพี่นี้มาฮักร่วมดีดซึง..

อ้าย เอย บ่ห่อนเยือนฮักข้าเจ้า

อ้าย ลืม พะเยาลำเนาพงไพร

ลืม ซึง ยังหวานซ่านซึ้งทรวงใน

เสียงซึงแว่วมาครั้งใด

ให้ข้าเจ้าหลั่งน้ำตา

อ้ายเอยบ่มีใจฮัก ข้าเจ้า แล้วหนอ

ลืมเหย้าลืมหอ เรือนฮักของอ้าย ห่อนมา

สิ้น ฮัก ข้าเจ้า บ่เยือนเห็นหน้า

บ่ได้เห็นว่า อ้ายพี่นี้มาฮักร่วมดีดซึง..