เย้ เย้ เย้

เย้ เย้ เย้

เย้ เย้ เย้

เย้ เย้ เย้

บอกต่อต่อกันมา

แล้วบอกต่อต่อกันไป

แต่มาบอกยังไง

เรื่องราวจึงได้ผิดไป

อยากจะรู้

เรื่องเก่ามันอยู่ตรงไหน

ถูกดัดแปลง

หรือแต่งไปอีกเพียงใด

ชอบต่อและแต่งเติมนัก

เพราะปากมันหยุดไม่ไหว

กลายเป็นอื่นทุกที

เย้ เย้ เย้

เย้ เย้ เย้

เย้ เย้ เย้

เย้ เย้ เย้

ออกจากปากทีไร

เรื่องใหญ่ก็ใหญ่เกินไป

ใส่ไปอีกมากมาย

ก็เพียงจะให้สะใจ

เก็บมาหนึ่งมาสอง

ต้องต่อไปอีกเป็นสาม

หากจะบอกไปตาม

เรื่องเก่าคงขาดใจตาย

ชอบต่อและแต่งเติมนัก

เพราะปากมันหยุดไม่ไหว

กลายเป็นอื่นทุกที

จำเอามาจากใคร

ทุกทีเวลาพูดไป

เรื่องราวมันเป็นอย่างไร

ชอบเติมจนมันมากไป

ใครจะฟังเรื่องใคร

ได้ฟังกันจนจุใจ

แต่กลายเป็นอื่นทุกที

พอนานนานต่อไป

พูดจาอะไรกับใคร

จะจริงไม่จริงอย่างไร

แล้วใครจะมาสนใจ

จะฟังก็เพียงผ่านไป

เพราะฟังทีไรไม่วาย

กลายเป็นอื่นทุกที

ปากเสีย ปาก ปากปากเสีย

ปากเสีย ปาก ปากปากเสีย

ปากเสีย

บอกต่อต่อกันมา

แล้วบอกต่อต่อกันไป

แต่มาบอกยังไง

เรื่องราวจึงได้ผิดไป

อยากจะรู้

เรื่องเก่ามันอยู่ตรงไหน

ถูกดัดแปลง

หรือแต่งไปอีกเพียงใด

ชอบต่อและแต่งเติมนัก

เพราะปากมันหยุดไม่ไหว

กลายเป็นอื่นทุกที

เย้ เย้ เย้

เย้ เย้ เย้

เย้ เย้ เย้

เย้ เย้ เย้

เย้ เย้ เย้

เย้ เย้ เย้

เย้ เย้ เย้

เย้ เย้ เย้