กระท่อมของพี่

เดี๋ยวนี้ไม่มีเจ้าแล้ว

รักโบยบิน ดูสิ้นแวว

รักลาจากแล้ว ไม่มา

ก่อน กระท่อมไพร

เคยมีขวัญใจ หุงข้าวปลา

เสร็จจาก ท้องไร ไถ่นา

เคยได้กินข้าวกับสาวเคลียคลอ

แต่มา บัดนี้

กระท่อมไม่มีเจ้าสาว

มีแต่ความสุข เพียงชั่วคราว

รักร้าว แหลกลง เธอคงไม่รอ

เจ้าหอบ ผ้าหนี

มีรักกับพี่ แล้วย้งไม่พอ

ไปเจอะคำหวาน คำป้อยอ

น้องเลยบินปร๋อ หลงเพลิน

เจ้าลืมมันสิ้น

ลืมแม้แผ่นดินแดนดง

ลืมดอกชบา ลืมไผ่ตง

ไปหลง เศรษฐี มีเงิน

อยู่บังกระโล

มีรถคันโต โก้เหลือเกิน

กระท่อมของพี่ สาวจึงเมิน

น้องเพลินมันสิ้น ติฉินไม่อาย

ห่วงเจ้าเสียนัก

ห่วงรักที่เคยถนอม

ถึงลำบากพี่ ก็ยอม

เพื่อหวังให้น้องสบาย

หากเจ้า สูญสิ้น

ไร้ที่อยู่กิน โดนเขาทำลาย

กลับเถิดน้อง ไม่ต้องอาย

พี่พร้อมจะกล่อม

ในกระท่อมสาวเมิน