Alt Yapi

Siyah_Kalem

&

Nerden başlasam bilemiyorum

En uzun yol insanın içidir

Dizlerimin üzerine çökmüşüm gibi

Ne gidebilmişim, nede kalabilmişim

Bir odanın içine hapsettim kendimi

Önümde karanlık duvarlar

İçime de kapandım dışımada

Ne halim anlaşılıyor, nede kelamım

Gecelerime ay doğmuyor sanki

Bu nasıl bir acı nasıl bir yara

Bedenim dayanmıyor artık...

&

Yine hüzün sardı yüreğimi

Nasıl dağılır bilmiyorum

Bazen geceleri uyanıyorum uykumdan

Nefes alamıyorum

Düşündükçe kahroluyorum

İlkez haklı olduğum için pişman oldum

İçimde haklı olmanın yükü kaldı

İnsan gidenin yokluğuna değil

Bıraktığı acıya alışıyor..

Yinede sorsalar suç benimdi derim

Çünkü ben o yolu yalın ayak koştum

&

Ama yinede bekledim

Dönmezse gelmediğini bilirim

Beklemezsem bilemem dedim

Gelirse yolum olur yine dedim

Gelmezse hayalini severim dedim

Ama öyle yaktiki yüreğimi

Aklıma hep şu söz gelir susarım

Baktığını görmeyen

Yaktığını görürmü hiç...

&

Ağrılı yanımla çıkıyor cümleler hala

Attım seni yüreğimden

Nefret sardı yerini

Benim gibi ol isterim

Yokluğum senide yaksın

Ağlayarak uyan uykularından

Ölüm kokan güller sarsın içini

Özlemim ölümler den beter olsun

Sende yaşamaktan nefret et

Dedim ya..

Bıraktığın acıya alıştım artık..

Alt Yapi

Siyah_Kalem