Eyov kaptan!

Arkamızdan gülenler için mi terkettik güven verici güvertemizi?

Şimdi fırtınaların ortasında tek çaremiz boyun egmek

Metafiziksel vandalizme

Tanrı'dan saglam bi sandal iste

Gençligini ele veriyor henüz şehrin tokadıyla sarsılmamış kibrin

Dilerdim ki yangınlarım dinsin ama yanlışlarım dipsiz kuyu

Yine de kalkmalısın yerden şiir!

Süt beyaz koridorların sersemligi yıpratırken her benligi

Zihnimde "yok olmak bu saçmalıkla ugraşmaktan daha iyidir" tembelligi

Ve hayat; yarayı açan yalanların yarayı sarması

Bu yüzden zor degil sana inanması

Dedi ki "aklı olan parayı kavrasın"

Sarayın lambası altında aglayan panayar cambazı

Ne kadar kaçarsan

O kadar görüyorsun

Ne kadar yaşarsan

O kadar ölüyorsun

Nedir şu midemi dolduran soguk tedirginlik?

Zamana yenildik mi?

Soguk bi kış gününde sıcak tenine varmak için ettigim her yemin kirli

Bu derin kibri evim bildim

Zaman yıktı çatımı başıma

Ne sıkılı yumruklarıma baktı ne de şu çatılı kaşıma

Dedi ki "lanetin hiç yaşamadıgın bir günahın yasını taşımak."

Anladım insanların çıkarmadıgı şu maskeleri

Çok ürkütücü bu rastgelelik

Vakt-i sermayesini tüketmekte en tazesi bile

Her çaresizin kaçmaktır meşgalesi

Fakat ne kadar gidersen o kadar dönüyorsun

Ne kadar yanarsan o kadar sönüyorsun

Ne kadar kazarsan o kadar gömüyorsun derinlere

Kendi uykularını bölüyorsun

Ne kadar kaçarsan

O kadar görüyorsun

Ne kadar yaşarsan

O kadar ölüyorsun