คนบางคน
บ่ได๊เกิดมาเพื่อเฮา
เขาเลยอยู่ไปของเขา
เขาเลยบ่มักเฮาจ้อย
คนงามจั่งน้อง
เทียบกันแล้วห่างอ้ายสุดสอย
น้องทำงานสูงแถมงามจนย้อย
ส่ำดาวสูงลอยอยู่ไกลทุกคืน
พอได้มี โอกาสได้ใกล้ชิดกัน
ก็ตอนเดินผ่านเท่านั้น
ได้กลิ่นหอมหัวใจยังชื่น
ลม ลม แล้ง แล้ง
พอมีแฮงหายใจข้ามคืน
ยิ้มเจ้าหยอกใจตัวอ้ายให้ชื่น
ปลื้มใจจนยืนฝันดีคาหม่อง
แต่ความจริงคือ...
ดาวมีไว้เบิ่ง
อ้ายเอื้อมบ่เถิง
ดอกเด้อหัวใจของน้อง
หลับตาฝันอ้ายจั่งได้กอด
ยามคึดฮอดได้แต่หลอยมอง
ไร้วาสนาได้เป็นเจ้าของดาวนั่น
ถึงผูกคอตาย
ใต้ต้นบักเขือขื่น
คงบ่อาจฝืนชะตาที่ฟ้าแบ่งกั้น
น้องอาจเกิดมาเพื่อเขาคนอื่น
อ้ายได้แต่ยืนแหงนมองเท่านั้น
ดาวก็ยังเป็นดาวทุกวัน
บ่แม่นของเฮา
ดนตรี.......
แต่ความจริงคือ...
ดาวมีไว้เบิ่ง
อ้ายเอื้อมบ่เถิง
ดอกเด้อหัวใจของน้อง
หลับตาฝันอ้ายจั่งได้กอด
ยามคึดฮอดได้แต่หลอยมอง
ไร้วาสนาได้เป็นเจ้าของดาวนั่น
ถึงผูกคอตาย
ใต้ต้นบักเขือขื่น
คงบ่อาจฝืนชะตาที่ฟ้าแบ่งกั้น
น้องอาจเกิดมาเพื่อเขาคนอื่น
อ้ายได้แต่ยืนแหงนมองเท่านั้น
ดาวก็ยังเป็นดาวทุกวัน
บ่แม่นของเฮา
น้องอาจเกิดมาเพื่อเขาคนอื่น
อ้ายได้แต่ยืนแหงนมองเท่านั้น
ดาวก็ยังเป็นดาวทุกวัน
บ่แม่นของเฮา
ดาว...นั้นมีไว้เบิ่ง..
