Bir Kadın Var..

Yarısı Çocuk.

Yarısı Sevgi.

Yarısı Aşk.

Yarısı Gündüz..

Yarısı Gece..

Bir Kadın Var..

İkiye Bölsen,

Yarısı "ANNE..

Bir kadın Var..

Kokusu Cennet.

Gülüşü Kocaman

Çukurlar da

birikse de..!

"Gözyaşları Olmayan..

Hayali Sadece

Evi olan,

bir ANNE Düşünün..

Telaşı Sevdikleri

Telaşı Çocukları

Telaşı Gelecekleri.

Telaşı Bir İnsan Üstü Hasret.

Endişesi Bazen Gurbet..

Düşün ki..

Yaratılanların İçinde

En Güzeliydi ANNE..

İkram'dı belki de

Cennete Ayakları..

ANNE demek..

Düştüğün zaman

Kanayan Yaranı Üfleyendi.

Elleri Şifaydı

Sözleri Merhem'di.

SONRA..

Büyüdükçe Anlıyorsun ki

Daha büyük

Yaralarına Ağlayan..

SEN ..

Kaybettikce ,

Kaybeden..

Yenildikce

O da Yenilen..

Kazandıkça,

Seninle Kazanan

Bir ANNE vardı..

ANNEM..

"Seni Seviyorum..

Deyişlerini,

Derin ve Anlamlı Bakışlarını

Bize dair Kurduğun

Tüm Hayallerini

İçinde Sen olan Herşeyi

Çok Seviyorum..

Kendi halim diye bir yer var Ordayım

Tüm Kalp Kırıklıklarımla

Kanatılmış Yaralarımla

Çocuksu Üzgünlüklerimle.

Savaşıyorum..

Şimdi..

Yaslansam omzuna.

Yüreğimi, dayasam Yüreğine..

Dizlerinde başımı Koysam.

Sessizce ..

Sen duymadan Ağlasam..

Eyy ANNEM..

Sen Uçsuz bucaksız Yâr olan..

Sen , Ömrümde Var olup

Her daim Kalan..

Ve Yine

Sen..

Aldığım Her Nefeste..

İyiki Sen ANNEM...

Yazar/ Yakup_Başkan