เบื่อจนอยากจะถอน
ไม่มีใครให้อ้อน
กว่าจะข่มตานอน
ยังคิดถึงตอนที่อยู่เคียงกัน
คนเคยเดินร่วมฝัน
คงไม่มีวันนั้น
คำว่ากันและกัน
บัดนี้เธอปันให้คนอื่น
เจ้านั้นจากอ้ายไป
ตั้งแต่ต้นเดือนมีนา
เสียดายกาลเวลา
ที่ใช้คำว่า คู่ชีวิต
น้องบ่เคยสนใจ
ใยดีอีหยังสักนิด
ว่าชีวิตของคนอีกคนมันพัง
จ่งเรื่องราวความหลัง
มาหลอกมาหลอน
ให้อ้าย
คำว่าคนสุดท้ายที่เคยโพสไว้
บ่แม่น ตั้งใจว่า
สงกรานต์ สิโชว์แฟน
สถานะตามแผนมลายลง
น้ำตาไหล
เมื่อใจของเจ้าเปลี่ยน
ขมๆ ล่องคอพอแก้เลี่ยน
ฮ่ายลงไป
เบื่อจนอยากจะถอน
ไม่มีใครให้อ้อน
กว่าจะข่มตานอน
ยังคิดถึงตอนที่อยู่เคียงกัน
คนเคยเดินร่วมฝัน
คงไม่มีวันนั้น
คำว่ากันและกัน
บัดนี้เธอปันให้คนอื่น
เบื่อจนอยากจะถอน
ไม่มีใครให้อ้อน
กว่าจะข่มตานอน
ยังคิดถึงตอนที่อยู่เคียงกัน
คนเคยเดินร่วมฝัน
คงไม่มีวันนั้น
คำว่ากันและกัน
บัดนี้เธอปันให้คนอื่น
มาสิบรรยายต่าง
เรื่องความหลังเมื่อครั้งก่อน
อ้ายถืกผู้สาวขนตางอน
ถิ่มไปตอนเมื่อมีนา
มาบอกว่าฮักจั่งซั่นซี่
เธอบอกว่าพี่นี้โครตหล่อ
มาหยอดให้แม่อ้ายไปขอ
นางเอย นักดนตรีร็อคคืออ้าย
ฝึกลำตังหวายเพราะมักเจ้า
กระเด้าใส่แคนแต๊นแล่นแต่น
เพราะอยากสิได้เจ้าเป็นแฟน
เดินควงแขน แก้มแดงๆ
น้องคำแพง มักเจ้า
แฮง เด้อ เด้อนางเอย
เบื่อจนอยากจะถอน
ไม่มีใครให้อ้อน
กว่าจะข่มตานอน
ยังคิดถึงตอนที่อยู่เคียงกัน
คนเคยเดินร่วมฝัน
คงไม่มีวันนั้น
คำว่ากันและกัน
บัดนี้เธอปันให้คนอื่น
เบื่อจนอยากจะถอน
ไม่มีใครให้อ้อน
กว่าจะข่มตานอน
ยังคิดถึงตอนที่อยู่เคียงกัน
คนเคยเดินร่วมฝัน
คงไม่มีวันนั้น
คำว่ากันและกัน
บัดนี้เธอปันให้คนอื่น
