ก่อนจากพี่ไป

เจ้ายังไปลา..

ยังจำได้ไหมคำพร่ำ.วอน..

พี่ เฝ้าแต่คอย

คอยวันเจ้ากลับ

กลับจากเมืองกรุงคืนสู่ท้อง นา

ฝนฟ้าท้องทุ่งเจิ่งนอง

นาน้องไร้คนคราดไถ

เหลียวหารอคอย จนอ่อนใจ

เจ้าบอก จะไป ไม่กี่เดือน

นี่ก็จวนเกือบปี..

แสงสีวิไลรื่นรมย์

น้ำหอมน้ำปรุงพรั่งพรม

จึงลืม ตะเกียง

เหม็นกลิ่นโคลนตม

หรือหลงคารมชายรูป งาม..

ไม่ส่งข่าวเลย..

ไม่ห่วงคนรอ

ลืมนาแล้วหนอสาว เจ้า เอย..

ลืม ทุ่งคลอง ลืมพ่อและแม่

ท่านแก่ชราตา ฝ้า ฟาง..

ทุ่งร้างน้องนางไม่มา

สาวๆบ้านนาข้างเคียง

พากันรอคอย เจ้ากลับนา

โปรดส่งข่าวคราว เป็นจดหมาย

ว่ายังไม่ตาย..

สงสารแม่เจ้าบ้างซิ

พร่ำหานั่งคอยค่ำวัน

รีบกลับเถิดสาว..

อย่าเฝ้าแต่ฝัน

ลุ่มหลงจนลืมคนเฝ้า รอ..

ทุ่งร้างน้องนางไม่มา

สาวๆบ้านนาข้างเคียง

พากันรอคอย เจ้ากลับนา

โปรดส่งข่าวคราว เป็นจดหมาย

ว่ายังไม่ตาย..

สงสารแม่เจ้าบ้างซิ

พร่ำหานั่งคอยค่ำวัน

รีบกลับเถิดสาว..

อย่าเฝ้าแต่ฝัน

ลุ่มหลงจนลืมคนเฝ้า รอ..