ยาม อยู่ในความเงียบเหงา
เหมือนเรา อยู่เพียงเดียวดาย
หัวใจพร่ำเพรียก ถึงใครคนหนึ่ง
อดีตฝังตรึง แนบทรวงมิคลาย
คิดถึงวันที่เคยสุขสม
เหมือนคม มีดกรีดย้ำอารมณ์
เวลาผันเปลี่ยน ใจเธอเป็นอื่น
ให้เรากล้ำกลืน ฝืนใจเศร้าตรม
ทำไมต้องเป็นตัวเรา ที่เศร้า
ทั้งที่เราทุ่มเท ความภักดี
รักที่มอบ กลับต้องชอกช้ำฤดี
ทำเช่นนี้ผิดหรือไร
ช้ำนี่จดจำเอาไว้
สอนใจให้เป็นบทเรียน
รักใครควรชั่ง ยั้งใจไว้บ้าง
เพื่อเป็นหนทาง ยามเราผิดหวัง
ทำไมต้องเป็น ตัวเราที่เศร้า
ทั้งที่เราทุ่มเท ความภักดี
รักที่มอบ กลับต้องชอกช้ำฤดี
ทำเช่นนี้ผิดหรือไร
ช้ำนี่จดจำเอาไว้
สอนใจให้เป็นบทเรียน
รักใครควรชั่ง ยั้งใจไว้บ้าง
เพื่อเป็นหนทาง ยามเราผิดหวัง
