ผิดที่ฉันได้เจอไม้งามยามที่ขวานของฉันบิ่นลง
ไม่อาจฟันไม้งามให้ลงมาเป็นของฉัน
แค่ดวงใจที่ขึ้นสนิมคิดจะฟินคงได้แค่ฝัน
ไม่มีทางได้ฟันเพราะขวานของฉันไม่คม
เธอช่างงามกว่าใครพูดจากใจไม่ได้แกล้งอำ
ยิ่งกว่านางในฝันไม่มีถ้อยคำจะอธิบาย
ยอมให้เลยหมดตัวอย่างไม่กลัวที่จะอดตาย
หากมีเธอข้างกายให้ทำอะไรยังไงก็ยอม
ฉันเป็นเพียงแค่คน
ขี้เหงาได้เจอะน้องสาว
แล้วหัวใจสั่นห้ามมันไม่ไหว
อยากกดเบอร์โทรบอกแม่ว่าเจอสะใภ้
แต่ว่าทำไมทำไมไม่มาให้ไวกว่านี้...
ผิดที่ฉันได้เจอไม้งามยามที่ขวานของฉันบิ่นลง
ไม่อาจฟันไม้งามให้ลงมาเป็นของฉัน
แค่ดวงใจที่ขึ้นสนิมคิดจะฟินคงได้แค่ฝัน
ไม่มีทางได้ฟันเพราะขวานของฉันไม่คม...
คนที่มีบาปกรรมเจอแต่ความเสียใจประจำ
มันมีเพ้อมีฝันแต่เพียงไม่นานก็คงรู้ตัว
ขอโทษเธอสักคำหากไปทำให้เธอต้องกลัว
ที่พูดจาลิ้นรัวว่ารงว่ารักอะไรให้ฟัง
เป็นได้เพียงแค่คนขี้เหงาได้เจอะน้องสาว
แล้วหัวใจสั่นห้ามมันไม่ไหว
อยากกดเบอร์โทรบอกแม่ว่าเจอสะใภ้
แต่ว่าทำไมทำไมไม่มาให้ไวกว่านี้...
ผิดที่ฉันได้เจอไม้งามยามที่ขวานของฉันบิ่นลง
ไม่อาจฟันไม้งามให้ลงมาเป็นของฉัน
แค่ดวงใจที่ขึ้นสนิมคิดจะฟินคงได้แค่ฝัน
ไม่มีทางได้ฟันเพราะขวานของฉันไม่คม
แค่ดวงใจที่ขึ้นสนิมคิดจะฟินคงได้แค่ฝัน
ไม่มีทางได้ฟันเพราะขวานของฉันไม่คม
หมดทางจะรักกันเพราะขวานของฉันไม่คม
