ใต้ฟ้าเดียวกัน
ลำน้ำโขงกั้นกึ่งกลาง
อยู่คนละฝั่ง ยังส่งใจใฝ่หา
คิดฮอดทรามวัย
สาวไทยผู้งามโสภา
อ้ายปรารถนา
ขวัญตามาเป็นเพื่อนใจ
สะพานข้ามโขง
เชื่อมโยงให้เราเจอกัน
ดุจสายสัมพันธ์
ไม่มีวันเสื่อมคลาย
สองฝั่งไทยลาว
ใกล้กันทุกวันข้ามไป
ฝั่งลาวฝั่งไทย
ใช่อื่นไกลเราพี่น้องกัน
ตะวันสิ้นแสง
ยามแลงค่ำลง
ฟากฝั่งโขง
งามเหลือเมื่อมีเงาจันทร์
หวังปองเพียงเจ้า
เว้าจริงหรือนั่น
ผู้บ่าวเวียงจันทน์
บ่เคยปากหวาน
เด้อน้องเด้อ
กี่เดือนกี่ปี
ความฮักบ่มีจืดจาง
ปากหวานไม่สร่าง
ฮักแม่นางเสมอ
เป็นวาสนาช่วยพามาจนพบเจอ
คำฉันรักเธอ
ดังกึกก้องริมสองฝั่งโขง
คำฉันรักเธอ
ดังกึกก้องริมสองฝั่งโขง
