จะจ้างสักพันฉันก็ไม่หันไปมอง

ถึงเธอจะใส่ทองเส้นโต เท่าโซ่รถไฟ

จะขี่รถเก๋งเรือบินหรือเดินดินไป

สวมสร้อยเพชร เม็ดโตเท่าไข่

ราคาแค่ไหนฉันก็ ไม่มอง

จะจ้าง สักพัน ฉันก็ไม่หันไปแล

เพราะเธอ เคยฝากแผล

ให้ไว้ จนใจกลัดหนอง

จะเป็นคุณหญิงคุณนายฉันก็ไม่มอง

ถึงอย่างไรเธอ ก็ยังต้อง

ขึ้นชื่อว่าคนสองใจทุกวัน

ก่อนอยู่บ้านนาเขาเรียกกันว่าอีกลอย

มาอยู่กรุงเทพฯ มีผัวนายร้อย

เปลี่ยนจากกลอยมาเป็นแรมจันทร์

แรมจันทร์แรมใจดีดีไปตัวใครตัวมัน

ซื่อเกินไปถึงไล่ไม่ทัน

ช้ำช่างมันนึกว่าฝันเลยไป

จะจ้างสักพันฉันก็ไม่หันไปมอง

ถึงตัวจะหุ้มทองไปมอง ให้โง่ทำไม

สักวันเถิดหนาน้ำตาจะนองหน้าใคร

เขาไม่แลแล้ว คงจะได้

ขึ้นชื่อคุณนาย ประจำโรงแรม..

ก่อนอยู่บ้านนาเขาเรียกกันว่าอีกลอย

มาอยู่กรุงเทพฯ มีผัวนายร้อย

เปลี่ยนจากกลอยมาเป็นแรมจันทร์

แรมจันทร์แรมใจดีดีไปตัวใครตัวมัน

ซื่อเกินไปถึงไล่ไม่ทัน

ช้ำช่างมันนึกว่าฝันเลยไป

จะจ้างสักพันฉันก็ไม่หันไปมอง

ถึงตัวจะหุ้มทองไปมอง ให้โง่ทำไม

สักวันเถิดหนาน้ำตาจะนองหน้าใคร

เขาไม่แลแล้ว คงจะได้

ขึ้นชื่อคุณนาย ประจำโรงแรม..